Χρόνια τώρα τα λουλούδια και τα δέντρα βρίσκονταν μακριά από την πόλη μας. Αν έβλεπε ο Στέφανος και σεις μαζί (μαζί δεν ήσασταν τόσα χρόνια;) πως αντιλαμβάνονται οι νέοι άνθρωποι του Κορυδαλλού αυτό το θέμα θα αλλάζατε τρόπο. Βέβαια για να βλέπεις τα πράγματα όπως τα παιδιά των σχολείων του Κορυδαλλού πρέπει:α) Να μην νομίζεις πως είσαι ο Ιούλιος Καίσαρας και σε πιάνει μόνο το δηλητήριο στο φαγί,
β) Να έχεις γεννηθεί εδώ, ώστε να πονάς το χώμα τούτο (σαν την αρχαία Αθήνα με την Ρήνεια και Δήλο, ένα πράγμα . . .) και
γ) Να κατανοείς πως τα παιδιά δεν μένουν για πάντα παιδιά αλλά μεγαλώνουν περνούν τα 17 και στα 18 ψηφίζουν και δαύτα.
Μπορεί να διανύω την τέταρτη δεκαετία της ζωής μου και να μην είμαι παιδί αλλά τα λουλουδάκια που μπήκαν στην πόλη μας φέτος πολύ μου άρεσαν. Λίγα κι όχι παντού.
Αλλά τουλάχιστον πρώτη φορά είμαστε σε καλό δρόμο. Φυτά αντίστοιχα για το κλίμα και τις συνθήκες της πόλης μας, χαμηλού κόστους αγοράς και συντήρησης. Μπράβο, βάλτε και μερικά στις περιφερειακές πλατείες να γίνει Άνοιξη.
