25.11.14

Μάθε παιδί μου πράγματα....
και τώρα σοκ από το kalashnikov στον Πειραιά...
όπου η όσμωση μαφίας και κράτους,
κρατά καλύτερα από οπουδήποτε αλλού...

Εδώ οι μισοί είμαστε στα Σώματα Ασφαλείας και οι άλλοι μισοί στη νύχτα...

Αλλά όλοι δουλεύουν για το ίδιο πράγμα....

Λόγια, κάπου στη Λακωνία πριν λίγα χρόνια...

Υ.Γ.

ΑΜΦΙΠΟΛΗ: ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ

24.11.14

διαχείριση συναισθημάτων

Η κλινική ψυχολόγος κ. Αποστολία Ντέκοβα, ενημερώνει για την κατανόηση της συναισθηματικής νοημοσύνης και τις τεχνικές των γονέων που θα βοηθήσουν τα παιδιά να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου στις 18:30 στη βιβλιοθήκη Νίκαιας.

Για περισσότερες πληροφορίες και Δηλώσεις Συμμετοχή κλικ εδώ.

Βρείτε μας στο facebook

22.11.14

Φίλοι της Φύσης

Οι Φίλοι της Φύσης περπατάνε με το βετεράνο ορειβάτη, ερευνητή Νίκο Νέζη την επόμενη  Κυριακή 30 Νοεμβρίου στην Πεντέλη.

Παγκόσμιες Ημέρες Εδάφους (5/12) και Βουνού (11/12)

21.11.14

Με λένε Ερνέστο (Infancia clandestina)


Μια ταινία του Αργεντίνου σκηνοθέτη Benjamín Ávila με τους: Natalia Oreiro, Ernesto Alterio, César Troncoso, Cristina Banegas, Teo Gutiérrez Moreno/ Έγχρωμη/ 110΄/

Παραγωγή: Αργεντινή, Ισπανία, Βραζιλία (2012).

Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο δωδεκάχρονος Χουάν (πήρε το όνομά του από τον Περόν) που επιστρέφει το 1979 με τους γονείς του, Κριστίνα και Οράτσιο, από την Κούβα.

Η οικογένεια είχε αυτοεξοριστεί όταν ο δικτάτορας της Αργεντινής Χόρχε Βιντέλα, ο οποίος συνέδεσε το όνομά του με μια από τις πιο αιματηρές χούντες στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής, κατέλαβε την εξουσία, μετά το θάνατο του προέδρου Περόν, το 1976. Η επιστροφή στην Αργεντινή για τους ΄΄Μοντενερος΄΄ σηματοδοτεί τη συνέχιση του αγώνα με όλα τα μέσα ενάντια στη χούντα του στρατηγού Βιντέλα. Το πέρασμα στην παρανομία σημαίνει για το δωδεκάχρονο αγόρι πλήρη αλλαγή ταυτότητας, με άλλο όνομα, άλλη ημερομηνία γέννησης, μια καινούργια ζωή. Προσπαθώντας να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα και να καταλάβει την πολιτική κατάσταση, κρυφακούει τις συναντήσεις των γονιών και του θείου του με συντρόφους, καθώς περνούν λαθραία όπλα και αποχαιρετούν όσους συναγωνιστές σκοτώνονται στον αγώνα.

Παράλληλα με την ένταση και την αγωνία που ζει ο Χουάν/Ερνέστο ερωτεύεται στο σχολείο την αδερφή του συμμαθητή του Μαρία και θέλει να φύγει μαζί της μακριά. Οι εντάσεις της διπλής ζωής του παιδιού, η λεπτομερής αποτύπωση των αντιθετικών συναισθημάτων, η τρυφερότητα της παιδικής ηλικίας και η απότομη ενηλικίωση, οδηγούν στην κορύφωση της ταινίας, λίγο πριν το τέλος και την καθιστούν εξαιρετικά υποβλητική και μαγική.

Τα χάλια μας τα μαύρα...

Η εγκατάλειψη της πόλης και του εμπορικού κέντρου έχει ξεπεράσει κάθε επίπεδο...

Οι άρχοντες μας έχουν βαλθεί σε ένα μαραθώνιο χαμαιλεοντισμού ώστε να να φανούν για άλλους από αυτούς που είναι και δεν ασχολούνται ούτε με τα πιο απλά και καθημερινά θέματα της πόλης μας.  Ούτε σε θέματα ομορφιάς και ευπρεπισμού αλλά ούτε και σε θέματα που αφορούν την ακαιρεότητα ανθρώπων...

Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι από το χαρακτηριστικό μπορδοροδοκόκκινο πεδοδρόμιο της οδού Ταξιαρχών και πολύ κοντά στην πλατεία Ελευθεριας όπου έχει δημιουργηθεί ένα σκαλί τόσων  "κρυφών" εκατοστών (το κέρμα βοηθά στην αντίληψη!) όσων χρειάζονται γαι να σωριάζουν τους διαβάτες....

Κι αυτό δεν γίνεται ούτε σε μία μέρα μέσα ούτε σε ένα μήνα... τα σχετικά παράπονα γι αυτό αλλά και για τον Δήμο Κορυδαλλού που αδιαφορεί επιδεικτικά τα έχουμε λάβει από το μακρινό 2013...

Πάρτυ για την οικονομική ενίσχυση του χώρου Σάββατο 22 Νοέμβρη μετά τις 22.00


Την εποχή που ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος δεν έχει ακόμη γεννηθεί, η ύπαρξη και η λειτουργία χώρων αυτοοργανωμένης δράσης στις γειτονιές μας αποτελεί ένα ακόμα ανάχωμα στην επικράτηση της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής βαρβαρότητας που εξαπλώνεται γύρω μας.

Στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις σήμερα για μια αυτοοργανωμένη και αυτοδιευθυνόμενη κοινωνία αύριο, μακριά από οικονομικά οφέλη, κομματικά συμφέροντα, πολιτικές φιλοδοξίες και κάθε νταβατζή της ζωή μας.

AΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

* από το 2010 η λειτουργία και η ύπαρξη του χώρου βασίζεται στην εθελοντική συνεισφορά όσων συμμετέχουν ή στηρίζουν το χώρο, ανάλογα με τις δυνατότητες του καθένα και της καθεμίας.

20.11.14

Δωρεάν διανομή φρούτων από την Περιφερειακή Ενότητα Πειραιά

Στη παραλαβή και διάθεση 21.600 κιλών ακτινιδίων σε 1072 οικογένειες, που αντιστοιχούν σε 2500 άπορα μέλη της Ιεράς Μητρόπολης Νικαίας, προχώρησε η Επιτροπή Ελέγχου της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Πειραιά.

Η πρωτοβουλία λήφθηκε στο πλαίσιο της εφαρμογής Κανονισμού της ΕΕ σχετικά με τη θέσπιση έκτακτων μέτρων στήριξης για τους παραγωγούς ορισμένων φρούτων και λαχανικών και τη διάθεσή τους σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και ιδρύματα.

Έτσι, μετά τους προβλεπόμενους ποιοτικούς ελέγχους από τους ελεγκτές της Π.Ε. Πειραιά διατέθηκαν στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητρόπολης Νίκαιας συνολικά 1.170 χαρτοκιβώτια με ακτινίδια κλάσης (ΙΙ και άνω), της ομάδας παραγωγών ΖΕΥΣ ΑΚΤΙΝΙΔΙΑ ΑΕ , συνολικού καθαρού βάρους 21.060 κιλών.

Τις επόμενες ημέρες πρόκειται να διατεθούν ανάλογες ποσότητες φρούτων και σε άλλες οργανώσεις της περιοχής ευθύνης του Πειραιά.

19.11.14

Πώς να εξοντώσετε έναν κανονικό δημοσιογράφο

Η Ελλάδα κατρακυλάει στην κατάταξη των χωρών σε ό,τι αφορά την ελευθερία του Τύπου -μετά την χρεοκοπία, πηδάει τις θέσεις δέκα δέκα- αλλά αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα τους Έλληνες. Αλήθεια, πώς είναι η ζωή ενός δημοσιογράφου που δεν εργάζεται σε καθεστωτικό ΜΜΕ και επιμένει να είναι κανονικός δημοσιογράφος;

Για να αναφέρω κάποιον που μάλλον όλοι γνωρίζετε, θα αναφερθώ στον Κώστα Βαξεβάνη.

Ο Κώστας Βαξεβάνης κάνει μαχητική δημοσιογραφία -έτσι λέγεται στην Ελλάδα η κανονική δημοσιογραφία- και υφίσταται τις συνέπειες αυτής της παράλογης επιλογής του.

Αφού ο Κώστας Βαξεβάνης επέλεξε να είναι κανονικός δημοσιογράφος -και να μην κάνει δημόσιες σχέσεις ούτε να είναι τζουτζές της εξουσίας-, οι αγωγές και οι μηνύσεις εναντίον του πέφτουν βροχή.

Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Ανδρέας Βγενόπουλος, ο Γιάννης Μιχελάκης -και πολλοί άλλοι διακεκριμένοι συμπατριώτες μας- έχουν κάνει μηνύσεις και αγωγές στον Κώστα Βαξεβάνη για τα ρεπορτάζ που έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς στο Hot Doc.

Οι μηνύσεις και οι αγωγές έχουν σκοπό να εξουθενώσουν οικονομικά τον Κώστα Βαξεβάνη, αφού μπορεί να αθωώνεται στο δικαστήριο αλλά πρέπει να πληρώνει συνέχεια δικηγόρους.

Επίσης, αν πρέπει να είσαι συνέχεια στο δικαστήριο, δεν σου μένει χρόνος να εργαστείς σωστά όπως ξέρεις και επιθυμείς.

Και βέβαια, όταν σου έχουν γίνει πάνω από σαράντα μηνύσεις και αγωγές -ενώ, παράλληλα, σε απειλούν με νέες μηνύσεις-, είναι λογικό και ανθρώπινο να σκέφτεσαι πολύ πριν δημοσιεύσεις το επόμενο ρεπορτάζ, γιατί το πιθανότερο είναι πως θα ακολουθήσουν νέες αγωγές και μηνύσεις.

Οι μηνύσεις και οι αγωγές στον Κώστα Βαξεβάνη -και μερικούς ακόμα κανονικούς δημοσιογράφους- στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους υπόλοιπους κανονικούς δημοσιογράφους πως πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικοί σε αυτά που γράφουν και να κάτσουν στ” αυγά τους.

Αίσθηση προκαλεί το γεγονός πως πολλά από τα δημόσια πρόσωπα που αναφέρονται στα ρεπορτάζ του Κώστα Βαξεβάνη δεν κάνουν δημόσια δήλωση για να αντικρούσουν τα στοιχεία του ρεπορτάζ αλλά κάνουν κατευθείαν αγωγή στον δημοσιογράφο.

Φυσικά, τα ρεπορτάζ του Κώστα Βαξεβάνη έχουν γίνει αφορμή να ξεκινήσουν πολλές και σημαντικές εισαγγελικές έρευνες αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία για την Ελλάδα του 2014.

Και γιατί δεν απευθύνεται ο Κώστας Βαξεβάνης στους πολίτες για να τους πει ξεκάθαρα πως δέχεται διαρκή πόλεμο με αγωγές και μηνύσεις;

Προφανώς, ο Κώστας Βαξεβάνης δεν απευθύνεται στους πολίτες γιατί οι περισσότεροι πολίτες είναι γκάου και θα τον βγάλουν έναν γραφικό που έχει σύνδρομο καταδίωξης και θέλει όλοι να ασχολούνται μαζί του.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός -εμένα τουλάχιστον με έχει εντυπωσιάσει- πως πάρα πολλοί πολίτες, αν και έχουν παράπονα από τα άθλια, καθεστωτικά ΜΜΕ, δεν στρέφονται εναντίον των δημοσιογράφων των καθεστωτικών ΜΜΕ αλλά κατά των δημοσιογράφων που προσπαθούν να κάνουν τίμια τη δουλειά τους.

Αυτό δεν μπορώ να το εξηγήσω· δεν είμαι ψυχολόγος.

Επίσης, δεν μπορώ να κατανοήσω πώς οι πολίτες που δηλώνουν πως σιχαίνονται τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν χάνουν εκπομπή των ζάπλουτων καθεστωτικών δημοσιογράφων που κάνουν εκπομπές με ζάπλουτους καλεσμένους από τα στούντιο του Μπόμπολα και του Βαρδινογιάννη.

Τι να πω; Ίσως, οι πολίτες περιμένουν πως ο Πρετεντέρης θα διορθωθεί και θα γίνει κανονικός δημοσιογράφος στα 60 του.

Πάντως, ο Πρετεντέρης, ο οποίος παραδέχτηκε πως αυτός και οι συνάδελφοί του στο Mega απέκρυψαν -με άνωθεν εντολή- πως το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο, δεν δέχτηκε ούτε αγωγή ούτε μήνυση, ενώ δεν συγκινήθηκε από αυτή την αποκάλυψη κανένας εισαγγελέας.

Οι πολίτες δηλώνουν διαρκώς πως θέλουν καλύτερη δημοσιογραφία αλλά συνεχίζουν να στηρίζουν τους άθλιους δημοσιογράφους και τα άθλια ΜΜΕ.

Ο Κώστας Βαξεβάνης δημοσίευσε στο περιοδικό του τη λίστα Λαγκάρντ -που υποτίθεται πως όλοι αναζητούσαν με μανία- αλλά κόντεψε να βρεθεί στη φυλακή για αυτή την προσφορά του στην κοινωνία.

Είναι βέβαιο πως αυτό θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχαν αντιδράσεις από τα μεγαλύτερα ΜΜΕ του πλανήτη και κορυφαίες εφημερίδες -όπως οι New York Times και ο Guardian-, σε κάποιες από τις οποίες αρθρογράφησε.

Ο Κώστας Βαξεβάνης τιμήθηκε με δυο διεθνή βραβεία δημοσιογραφίας -το βραβείο Index της εφημερίδας Guardian και το βραβείο Julio Anguita Parado στην Ισπανία.

Είναι πολύ τιμητικό γι” αυτόν πως δεν έλαβε βραβείο δημοσιογραφίας στην Ελλάδα, αφού οι δημοσιογράφοι που βραβεύονται στην Ελλάδα δεν είναι δημοσιογράφοι.

Τώρα μπορείτε να κάνετε κι εσείς μια αγωγή ή μια μήνυση στον Κώστα Βαξεβάνη.

πιτσιρίκος

18.11.14

Χορός Σέρα

Χορός Σέρα, 10ο Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών

Η νεολαία συναντά την Γενιά του Πολυτεχνείου


17.11.14

ΤΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΤΗΣ «ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΙΟΥ»
Εφτά χρόνια αρπαχτή

Ο Τύπος δεν ασχολούνταν με σκάνδαλα, ούτε σκανδαλιζόταν από τις σχέσεις των κρατούντων με τους μεγιστάνες του πλούτου. Είχε έρθει άλλωστε το πλήρωμα του χρόνου για να εκπληρωθεί το Τάμα του Έθνους.

Στους έντονα αντικοινοβουλευτικούς καιρούς μας, ένα δόλιο φάντασμα πλανιέται στον αέρα: ο ισχυρισμός περί «τιμιότητας» των δικτατόρων που κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία το 1967 για να την επιστρέψουν πριν από 36 χρόνια, σαν βρεγμένες γάτες, «στους πολιτικούς».

Πρόκειται βέβαια για μύθο, θεμελιωμένο στη μίζερη εικόνα των επιζώντων «πρωταιτίων» – αφού πρώτα έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσής τους. Ακόμη κι αυτή η εικόνα δεν αφορά, ωστόσο, παρά ελάχιστους πρωτεργάτες της δικτατορίας. Αγνοεί την οικονομική ευμάρεια πάμπολλων μεσαίων ή «πολιτικών» στελεχών της, που η νομική κατασκευή περί «στιγμιαίου αδικήματος» άφησε παντελώς ατιμώρητα ν’ απολαμβάνουν τα αποκτήματά τους.


Την επιβίωση του μύθου διευκολύνει η χαώδης διαφορά του τότε με το σήμερα, όσον αφορά τη δυνατότητα δημόσιας συζήτησης για παρόμοια ζητήματα. Επί χούντας η ραδιοτηλεόραση ήταν κρατική (κι αυστηρά προπαγανδιστική), ενώ ο Τύπος περνούσε από δρακόντεια λογοκρισία. Οποιαδήποτε έρευνα ή ακόμη και νύξη για κρατικά σκάνδαλα ήταν απλά αδιανόητη. χαρακτηριστικό το κύριο άρθρο του Γιάννη Καψή στον «Ταχυδρόμο» (24.5.74), όταν η δικτατορία Ιωαννίδη δημοσιοποίησε το (παπαδοπουλικό) «σκάνδαλο των κρεάτων»:


«Δεν είναι καινούρια η υπόθεση. Μήνες ολόκληρους οι φήμες οργίαζαν. Κι όμως κανείς δεν τολμούσε. Κανείς δεν είχε το θάρρος να μεταβάλη τον ψίθυρο σε καταγγελία. Κι όσο οι φήμες απλώνονταν, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους υπεύθυνους και μη, τόσο μεγάλωνε κι ο φόβος μήπως θίξουμε τα κακώς κείμενα. Ηταν μια ‘συνωμοσία κραυγαλέας σιωπής’, χάρη και στη δρακόντεια νομοθεσία που ρυθμίζει -και συμπιέζει- την ενάσκηση του λειτουργήματός μας».

Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Τύπος ξεχείλισε βέβαια από πληροφορίες για σκάνδαλα της χουντικής επταετίας. Ομως αυτά θεωρούνταν τότε -και σωστά- απλές παρωνυχίδες μπροστά στα υπόλοιπα εγκλήματα της δικτατορίας.

Απολαβές και «ασυλία»
Το πρώτο πράγμα που φρόντισαν να κάνουν οι ηγέτες της χούντας, ήταν να αυγατίσουν τα εισοδήματά τους –σε σχέση όχι μόνο με τους ώς τότε δημοσιοϋπαλληλικούς μισθούς τους, αλλά και με τις απολαβές της ανατραπείσας κοινοβουλευτικής «φαυλοκρατίας». Με τον Α.Ν. 5 του 1967, ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε (από 23.600 σε 45.000 δρχ), των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε από 22.400 σε 35.000 δρχ, ενώ θεσπίστηκαν -για πρώτη φορά- ημερήσια «εκτός έδρας» 1.000 και 850 δρχ αντίστοιχα («Πολιτικά Θέματα» 5.10.73).

Ακολούθησαν κι άλλες «τακτοποιήσεις», όπως η καταχρηστική στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα με ειδική ρύθμιση του 1970 («Πολιτικά Θέματα» 8.2.75).

Οι δικτάτορες θεσμοθέτησαν τέλος τη μελλοντική ασυλία τους, με ρυθμίσεις που κάνουν τα σημερινά κουκουλώματα να μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. Η χουντική νομοθεσία «περί ευθύνης υπουργών» (Ν.Δ. 802 της 30.12.1970) περιείχε «μεταβατική διάταξη» (§ 48) βάσει της οποίας δίωξη υπουργού ή υφυπουργού της χούντας μπορούσε να γίνει μόνο με απόφαση των ...συναδέλφων τους. Επιπλέον, όλα τα «εγκλήματα δια τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως» της μελλοντικής Βουλής, θεωρούνταν αυτομάτως παραγεγραμμένα!

Προϋπόθεση για την ατιμωρησία συνιστούσε, φυσικά, η επιτυχία της ελεγχόμενης επιστροφής στον κοινοβουλευτισμό «αλά τουρκικά». Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τίναξε όμως το εγχείρημα στον αέρα, με αποτέλεσμα τον κάθετο θεσμικό διαχωρισμό της Μεταπολίτευσης απ’ το προηγούμενο καθεστώς.

Τα μαύρα κρέατα
Το μόνο σκάνδαλο που εκκαθαρίστηκε δικαστικά επί χούντας, αποκαλύφθηκε για λόγους προπαγανδιστικής «νομιμοποίησης» της ανατροπής του Παπαδόπουλου απ’ τον Ιωαννίδη. Πρόκειται για την (κυριολεκτικά δύσοσμη) «υπόθεση των κρεάτων», με βασικούς κατηγορούμενους τον πρώην υφυπουργό Εμπορίου Μιχαήλ Μπαλόπουλο και το Γεν. Διευθυντή του Υπουργείου (και διορισμένο πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ) Ζαφείριο Παπαμιχαλόπουλο.

Το κατηγορητήριο αφορούσε ποικίλες παρανομίες, με κυριότερη τη «δωροληψία κατά συρροήν» από μεγαλεμπόρους για τη μονοπωλιακή εξασφάλιση αδειών εισαγωγής κρέατος –με αποτέλεσμα παράνομες ανατιμήσεις («καπέλα») σε βάρος των καταναλωτών. Επιμέρους πτυχή του σκανδάλου συνιστούσε η απαγόρευση διάθεσης ντόπιων ζώων, ώστε να πουληθούν τα προβληματικά κρέατα Αργεντινής που «μαύριζαν» και «δεν τάθελε ο κόσμος». Στη δίκη πρόκυψε ανάμιξη του Παττακού – αναγνώστηκε, μάλιστα, και διαταγή του (21.9.72) «όπως διατεθούν το ταχύτερον εις την κατανάλωσιν» τα επίμαχα προϊόντα.

Ο Μπαλόπουλος καταδικάστηκε σε 3,5 χρόνια φυλάκιση, ποινή που το 1976 μειώθηκε σε 14 μήνες. Δεν διώχθηκε, αντίθετα, για την επίδοση που τον έκανε ευρύτερα διάσημο: το «μπαλόσημο» που (φέρεται να) εισέπραττε ως γραμματέας του ΕΟΤ, με το παρατσούκλι «ο κύριος 10%».

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι σχετικές ημερολογιακές εγγραφές του διπλωμάτη Γεωργίου Χέλμη, γαμπρού του Μαρκεζίνη. «Φαίνεται πως συνελήφθη ο Μπαλόπουλος, πρώην του Τουρισμού, για οικονομικά σκάνδαλα και καταδιώκεται ο Παύλου, γαμπρός του Παττακού, επίσης για οικονομικά σκάνδαλα (υπόθεσις κρεάτων)», σημειώνει στις 21.1.74, για να συμπληρώσει στις 5.2: «Για τα σκάνδαλα, πιστεύει ο Μομφεράτος ότι τίποτε δεν πρόκειται να προωθήσουν, διότι φοβούνται να έλθουν εις αντιθέσεις και, άλλωστε, δεν έχουν μάρτυρες να καταθέσουν». Με τη δημοσιοποίηση της δίωξης, εκτιμά τέλος «ότι κατά την δίκη θα προκύψουν και στοιχεία για άλλες υποθέσεις (ίσως σκάνδαλα στον τουρισμό κά)» («Ταραγμένη διετία», Αθήνα 2006, σ.123, 129 & 161).

Η «νέα φαυλοκρατία»
Η δυσοσμία δεν περιοριζόταν ωστόσο στα κρέατα. Επτά μήνες μετά το πραξικόπημα, ο εκδότης του «Ελεύθερου Κόσμου» (και κεντρικός προπαγανδιστής της χούντας) Σάββας Κωσταντόπουλος εξομολογείται γραπτά στον παλιό του πάτρωνα Κωνσταντίνο Καραμανλή: «Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νέο-φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή κοκ)» («Αρχείο Καραμανλή», τ.7ος, σ.50).

Παρά τη στενή σχέση του με το καθεστώς, ο Κωσταντόπουλος διατήρησε την ίδια γνώμη μέχρι τέλους. Αναλύοντας το Δεκέμβριο του 1973 στον Καραμανλή την ανατροπή του Παπαδόπουλου, τονίζει πως «είχε υποστεί το καθεστώς και αυτός προσωπικώς ηθικήν φθοράν εις την συνείδησιν των Ενόπλων Δυνάμεων. Μεγάλην ζημίαν του έκαμε η σύζυγός του και ο ταξίαρχος Μ. Ρουφογάλης, τον οποίον είχε τοποθετήσει εις την ΚΥΠ. Εκαμαν προκλητικάς ενεργείας (εντυπωσιακοί γάμοι, θορυβώδεις δεξιώσεις, δημόσιαι εμφανίσεις με μεγαλοπλουσίους, επίδειξις πλούτου κλπ). Μοιραίον ρόλον έπαιξαν και οι γαμβροί ωρισμένων παραγόντων του καθεστώτος (του κ. Σ. Παττακού και άλλων). Εδημιουργήθη μία αποπνικτική ατμόσφαιρα σκανδάλων δια την οποίαν δεν δυνάμεθα ακόμη να γνωρίζωμεν μέχρι ποίου σημείου ανταπεκρίνετο εις την πραγματικότητα. Πάντως, αντιστοιχία υπήρχε οπωσδήποτε» (όπ.π., σ.203-5).

Παρόμοια αίσθηση αναδύουν κι οι επιστολές του «γεφυροποιού» Ευάγγελου Αβέρωφ προς τον Καραμανλή: «κυκλοφορούσαι φήμαι περί μεγάλων ή μικρών σκανδάλων (δημοπρασίαι τηλεοράσεως, ΟΛΠ, σύμβασις Reynold’s, βέβαιοι μικρολοβιτούραι Ματθαίου και άλλα)» (14.10.68), «ανησυχία» του Παπαδόπουλου για «τα γύρω του σκάνδαλα, το ξεχαρβάλωμα της Διοικήσεως» (28.10.72).

Ιδια γεύση και στη συνομιλία του νεαρού -τότε- πολιτικού επιστήμονα Θεόδωρου Κουλουμπή με τον παλαίμαχο μεταξικό υπουργό Ασφαλείας, Κωνσταντίνο Μανιαδάκη (27.8.71): «Και για το στρατό; τον ρώτησα. Η απάντησή του ήταν να τρίψει τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού, υπονοώντας ότι δωροδοκούνται» («Σημειώσεις ενός πανεπιστημιακού», σ.116-7).

Ειδική πτυχή της «νεοφαυλοκρατίας» αποτέλεσε η ποικιλότροπη «τακτοποίηση» του συγγενικού περιβάλλοντος των δικτατόρων:

* Ο Μακαρέζος διόρισε υπουργό Γεωργίας (κι αργότερα Βορείου Ελλάδος) τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Ματθαίου.

* Ο Λαδάς έκανε τον ένα ξάδερφό του διοικητή της ΑΣΔΕΝ και τον άλλο Γ.Γ. Κοινωνικών Υπηρεσιών.

* Ο γαμπρός του Παττακού Αντρέας Μεϊντάσης επιδόθηκε σε μπίζνες με το Δήμο Αθηναίων –από την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ της Κλαυθμώνος μέχρι μια τεχνική μελέτη αξιοποίησης δημοτικού ακινήτου, ύψους 1.109.000 δρχ.

* Τα αδέρφια του αρχηγού βολεύτηκαν κι αυτά. Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος ως στρατιωτικός ακόλουθος, Γ.Γ. του Υπ. Προεδρίας, Περιφερειακός Διοικητής Αττικής και «υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ». Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος αναρριχήθηκε αστραπιαία στην υπαλληλική ιεραρχία για να αναλάβει Γ.Γ. Δημ. Τάξεως. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα βαθμοφόρου υφισταμένου του, «μένει γνωστός σαν ‘μπον φιλέ’ γιατί, τυλιγμένος σε χειμωνιάτικο παλτό, τρέχει νύκτα μαζί με αξιωματικούς αστυνομίας πόλεων στα καμπαρέ σαν γκάγκστερς και τρώγουν φιλέτο» (Αλέξανδρος Δρεμπέλας, «Ο θρήνος του χωροφύλακα», Αθήνα 1998, σ.118).

Ειδική κατηγορία σκανδάλων συνιστούν οι ανεξέλεγκτες δανειοδοτήσεις «ημετέρων». Τον πρώτο καιρό μετά τη μεταπολίτευση το θέμα απασχόλησε επανειλημμένα τα ΜΜΕ, για προφανείς όμως λόγους οι σχετικές κατηγορίες ουδέποτε ερευνήθηκαν σε βάθος. Αποκαλυπτικά είναι δυο έγγραφα του τότε αρχηγού της ΚΥΠ Μιχαήλ Ρουφογάλη που αποκάλυψε ο «Ταχυδρόμος» (29.8 και 12.9.74), με το ενδοκαθεστωτικό φακέλωμα «δανείων άτινα θεωρούνται χαριστικά ή επισφαλή», καθώς και των παραγόντων που «παρενέβησαν» για τη χορήγησή τους. Το συνολικό ύψος των «χορηγηθέντων» δανείων ήταν 1.519.000.000 δρχ. και των «υπό έγκρισιν» 1.644.000.000 δρχ.

Ενδιαφέρουσα και η εμπιστευτική ενημέρωση του Χαρίλαου Χατζηγιάννη, προσωπικού φίλου του δικτάτορα, προς τον αυλάρχη του εξόριστου βασιλιά Κωνσταντίνου (25.11.70): «Αυξάνεται η επιρροή της Δέσποινας [Παπαδοπούλου], του Ρουφογάλη και του Φραγκίστα. Η Δέσποινα ανακατεύεται σε όλα και, αναμφισβήτητα, επηρεάζει τον άντρα της. Ακόμη και η κόρη της παίζει ρόλο. Μιλούν και για οικονομικά συμφέροντα. Ο Λαδάς φώναξε τον Χατζηγιάννη και του συνέστησε, φιλικά, να διαφωτίσει τον Παπαδόπουλο» (Λεωνίδας Παπάγος, «Σημειώσεις 1967-1977», Αθήνα 1999, σ.296).

Η Ντόλτσε Βίτα
Την εικόνα συμπληρώνουν, από διαφορετική οπτική γωνία, οι αναμνήσεις της Ντέλλας Ρουφογάλη, φωτομοντέλου που το 1973 παντρεύτηκε το διοικητή της ΚΥΠ: «Αρχίζω να ράβω την καινούρια μου γκαρνταρόμπα στους μετρ της ραπτικής για τους οποίους μέχρι τώρα έκανα επιδείξεις. Η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως, το ίδιο και η συμπεριφορά όλων απέναντί μου. Μου φέρονται με έκδηλο σεβασμό και τα κοπλιμέντα τους είναι υπερβολικά. Αλλά μου αρέσει. Εγώ εξακολουθώ να φέρομαι φιλικά προς τους παλιούς γνωστούς και τους κανούριους, πλούσιους φιλοχουντικούς επιχειρηματίες που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα μαζί με τα ραβασάκια για ρουσφέτια. Αισθάνομαι πως έχω υποχρέωση να εξυπηρετήσω τους πάντες. Ο Μιχάλης συνήθως δεν αρνείται. Γεύομαι τη δύναμη της εξουσίας, και με μαγεύει» (σ.85-6).

Στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Βέροια, «έρχονται πολλοί να με δουν. Γνωστοί και άγνωστοι. Ο πατέρας μου μου δίνει πακέτο τα σημειωματάκια με τα ρουσφέτια που ζητούσαν οι γνωστοί του όλο αυτό τον καιρό και εγώ του υπόσχομαι ότι κάτι θα προσπαθήσω να κάνω». Μεταξύ των αιτημάτων που ικανοποίησε, γράφει, ήταν και η απονομή χάριτος (απ’ τον Παπαδόπουλο) σ’ ένα συντοπίτη της εξαγωγέα, πρώην «μεγάλο ποδοσφαιριστή της τοπικής ομάδας», που είχε καταδικαστεί «με αποδείξεις» για κατασκοπεία υπέρ της Βουλγαρίας (σ.89).

Τους αρραβώνες του ζεύγους τίμησαν «επιλεγμένοι εξωκυβερνητικοί παράγοντες», όπως οι επιχειρηματίες Λάτσης και Κιοσέογλου. «Την επόμενη βδομάδα καινούρια δώρα, καινούριες ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια απ’ όλα τα νησιά της Ελλάδας, κούτες με το καλύτερο χαβιάρι της Περσίας και παγωμένα καβούρια της Αλάσκας καταφθάνουν στο σπίτι. Δεν ξέρω τι να τα κάνω» (σ.88).

Στο γάμο τους, πάλι, παραβρέθηκαν «ο Παύλος Βαρδινογιάννης, ο εφοπλιστής Θεοδωρακόπουλος με το γιο του τον Τάκη, ο Κώστας Δρακόπουλος των διυλιστηρίων, ο Νίκος Ταβουλάρης των ναυπηγείων, το ζεύγος Μποδοσάκη, ο Αγγελος Κανελλόπουλος των τσιμέντων ‘Τιτάν’ με τη γυναίκα του, ο Τομ Πάππας, ο Γ. Λύρας, ο Γιώργος Ταβλάριος, εφοπλιστής από τη Νέα Υόρκη με τη γυναίκα του και ο Γιάννης Λάτσης με τη μεγάλη του κόρη, αφού η γυναίκα του την ίδια μέρα πάντρευε την ανηψιά της σε άλλη εκκλησία» (σ.95).

Εύγλωττη για τις στενές σχέσεις χουντικής ηγεσίας και μεγαλοκαπιταλιστών είναι η περιγραφή ενός ιδιωτικού ταξιδιού της Ντέλλας με τη Δέσποινα Παπαδοπούλου στο Παρίσι: «Μένουμε σε μεγάλες σουΐτες στο Intercontinental. Ερχονται να μας επισκεφθούν με το τραίνο από τη Γενεύη ο Γιάννης Λάτσης και η σύζυγός του Εριέτα. Είναι πολύ φίλοι της Δέσποινας. [...] Πηγαίνουμε σε όλα τα καλά μαγαζιά της Φομπούρ Σεντ Ονορέ. Η Δέσποινα έχει αφεθεί στο γούστο μου. [...] Λόγω της παρατεταμένης κακοκαιρίας, πηγαίνουμε οδικώς στις Βρυξέλλες με λιμουζίνα που μας έστειλε ο Ωνάσης» (σ.87).

Οι επαφές αυτές δεν ήταν αυστηρά κοινωνικές. Λίγο μετά το Πολυτεχνείο, π.χ., το ζεύγος Ρουφογάλη τρώει στο σπίτι του με το Λάτση. Αρχηγός της ΚΥΠ κι εφοπλιστής «συζητούν για τα διϋλιστήρια και τα προβλήματα που έχει». Μετά το τέλος της κουβέντας, ο δεύτερος προθυμοποιείται να συνοδεύσει τη γυναίκα του πρώτου στο Λονδίνο, για κάποιες ιατρικές εξετάσεις (σ.100).

Μια στιχομυθία του Ρουφογάλη φωτίζει, τέλος, καλύτερα την τυχοδιωκτική διαχείριση του δημόσιου πλούτου από τα ηγετικά στελέχη της χούντας:

«Ενα βράδυ ο Χρήστος Μίχαλος, τότε υπουργός, μισοαστειευόμενος, του λέει ότι τώρα που παντρεύτηκε θα πρέπει να κάνουν καμιά δουλειά να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Ο Μιχάλης, ατάραχος, του λέει να μην ανησυχεί. ‘Οσο είμαστε στα πράγματα δεν μας χρειάζονται λεφτά και, αν πέσουμε, τα λεφτά δεν θα μας σώσουν’. Ξεσπάει σε γέλια. Εγώ παγώνω, μαζί μου κι ο Μίχαλος» (σ.98).

Οι συμβάσεις
Το φιλέτο των σκανδάλων της «επταετίας» υπήρξαν ωστόσο οι μεγάλες «αναπτυξιακές» συμβάσεις της περιόδου.

* Η πρώτη υπογράφηκε με την αμερικανική πολυεθνική Litton (15.5.67), για «παροχήν υπηρεσιών οργανώσεως και διεκπεραιώσεως της οικονομικής αναπτύξεως ορισμένων περιοχών εις Κρήτην και Δυτικήν Πελοπόννησον» (ΦΕΚ 1972/Α/88). Είχε προταθεί το 1966 απ’ την κυβέρνηση των αποστατών (κυρίως τον Μητσοτάκη), αλλά η Βουλή δεν τόλμησε να την ψηφίσει. Η Litton θα εισέπραττε όλα τα έξοδα που έκανε «βοηθώντας» το δημόσιο (συν κέρδος 11%) και προμήθεια 2% επί των κεφαλαίων (ή των δανείων) που θα έφερνε, θεωρητικού ύψους 800.000.000 δολαρίων. Ως «προκαταβολή», το δημόσιο της κατέβαλε 1.200.000 δολάρια.

Στην πράξη, η εταιρεία αρκέστηκε να ξεκοκκαλίζει τα ποσοστά επί των ...εξόδων της: «Το κέρδος μας είναι φυσικά δυσανάλογα μεγάλο», παραδεχόταν (στις ΗΠΑ) ο υπεύθυνος του προγράμματος, «επειδή δεν έχουμε κάνει βασική επένδυση. Η επένδυση είναι το καλό μας όνομα». Τελικά η σύμβαση λύθηκε στις 15.10.69, με καταβολή από το κράτος των δαπανών της εταιρείας -συν 11%- ακόμη και κατά την ...«περίοδο τερματισμού» (ΦΕΚ 1969/Α/268). Επίσημη δικαιολογία: «αι ελληνικαί υπηρεσίαι είναι εις θέσιν να συνεχίσουν άνευ ειδικής εξωτερικής βοηθείας τας προσπαθείας δια την ανάπτυξιν» (Βήμα, 16.10.69).

* Απίστευτα επαχθής ήταν και η σύμβαση για την κατασκευή της Εγνατίας, που ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ (ΦΕΚ 1969/Α/15). Το δημόσιο έβαζε 45 απ’ τα 150 εκατομμύρια δολάρια του έργου, «διευκόλυνε» τον «επενδυτή» με ομόλογα 80.000.000 κι εγγυόταν για τα δάνειά του. Το έργο θα γινόταν από έλληνες υπεργολάβους, ενώ ο «ανάδοχος» θα φρόντιζε απλώς για μελέτες και δάνεια, εισπράττοντας αμοιβή 14% επί των εξόδων (συμπεριλαμβανόμενης της δημόσιας χρηματοδότησης!) – τα 4.500.000 δολάρια «εν είδει προκαταβολής». «Εάν κατά την διάρκειαν της μελέτης ήθελεν διαπιστωθή» από τον ίδιο πως 150 εκατομμύρια δεν αρκούν, μπορούσε είτε να ψάξει γι’ άλλα είτε απλά να «θεωρηθή εκτελέσας την σύμβασιν άμα τη συμπληρώσει της κατασκευής τμήματος της οδού, ούτινος η αξία ανέρχεται εις δολλ. ΗΠΑ 150.000.000» (άρθρο 1§4). Τελικά, δε βρήκε ούτε τα προβλεπόμενα κι έφυγε, αφού το δημόσιο επιβαρύνθημε με 1 ½ δις δρχ.

* Ο ελληνοαμερικανός Τομ Πάππας ήταν ήδη παρών με το διϋλιστήριο της ESSO στη Θεσσαλονίκη, επένδυση του 1962 που είχε καταγγελθεί ως σκανδαλωδώς προνομιακή. Το Μάιο του 1972, η χούντα τον απάλλαξε από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις που είχε αναλάβει, για ανέγερση έξι αγροτοβιομηχανικών μονάδων σε διάφορα σημεία της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72). Του έδωσε και άδεια για τα εργοστάσια της Coca Cola, που οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις δεν ενέκριναν, ως ανταγωνιστικά προς τη ντόπια παραγωγή αναψυκτικών (ΦΕΚ 1968/Α/201).

Θερμός υποστηρικτής της χούντας, ο Πάππας πρωταγωνίστησε ως γνωστόν στο «ελληνικό Γουτεργκέιτ», ανακυκλώνοντας κονδύλια της CIA για το χρηματισμό του Νίξον απ’ τους δικτάτορες. Ενας προσωπάρχης του με σκανδαλώδες παρελθόν, ο Παύλος Τοτόμης, διορίστηκε το 1967 υπουργός Δημόσιας Τάξης και κατόπιν πρόεδρος της ΕΤΒΑ.

* Μητέρα όλων των μαχών υπήρξε ωστόσο το ντέρμπι των μεγιστάνων (Ωνάσης, Νιάρχος, Βαρδινογιάννης, Ανδρεάδης, Λάτσης κ.ά) για το 3ο διϋλιστήριο της χώρας. Ο Παπαδόπουλος τάχθηκε αποφασιστικά υπέρ του Ωνάση, σε βίλα του οποίου (στο Λαγονήσι) έμενε αντί συμβολικού ενοικίου, ενώ ο Μακαρέζος υπέρ του Νιάρχου. Η σύγκρουση έφτασε στα άκρα, με απόπειρες πραξικοπημάτων κι έκτακτους ανασχηματισμούς. Τελικά ο Ωνάσης τα παράτησε, ακυρώνοντας τη «μεγαλειώδη» σύμβαση που είχε υπογράψει και παίρνοντας πίσω την εγγύησή του, το 3ο διϋλιστήριο μοιράστηκε μεταξύ Ανδρεάδη και Λάτση (ΦΕΚ 1972/Α/130) κι ένα 4ο παραχωρήθηκε στο Βαρδινογιάννη (ΦΕΚ 1972/Α/181).

Μια λεπτομέρεια αυτής της τιτανομαχίας, από την εμπιστευτική ενημέρωση Χατζηγιάννη προς τον Παπάγο (25.11.70), παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με βάση τα σημερινά δεδομένα:

«Σε άλλο υπουργικό συμβούλιο, παραβρισκόταν ο Καρδαμάκης, ο οποίος εισηγήθηκε την αγορά μηχανημάτων από τη Siemens και την AEG χωρίς διαγωνισμό, για να μπορέσει να ανταποκριθεί η ΔΕΗ στο πρόγραμμά της, που καθυστερούσε λόγω των δυσκολιών εκτέλεσης των συμφωνιών Ωνάση. Ο Παπαδόπουλος έλυσε μόνος του το θέμα, αποδεχόμενος την αγορά από τη μια εταιρεία».

Το «Τάμα του Εθνους»
Υπήρξε ίσως το χαρακτηριστικότερο σκάνδαλο της χούντας: ο τέλειος συνδυασμός της επαγγελίας μιας «Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών» με τη μεγαλομανία του δικτάτορα και το ξάφρισμα υπέρογκων δημόσιων κονδυλίων.

Στις 14 Δεκεμβρίου 1968 ο Παπαδόπουλος εξήγγειλε την ανέγερση ενός μνημειώδους ναού του Σωτήρος στα Τουρκοβούνια –ως εκπλήρωση, υποτίθεται, της σχετικής υπόσχεσης της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης του 1829 προς το Θεό σε περίπτωση απελευθέρωσης της Ελλάδας. Σύμφωνα άλλωστε με τη χουντική προπαγάνδα, η «επανάστασις» της 21ης Απριλίου 1967 δεν ήταν παρά η άμεση συνέχεια -και ολοκλήρωση- του 1821.

Το έργο εγκρίθηκε στις 5.1.69 σε κοινή συνεδρίαση υπουργικού συμβουλίου και αρχιεπισκόπου. Για την επίβλεψή του συστήθηκε το Μάιο μια «Ανώτατη Επιτροπή» με πρόεδρο τον ίδιο τον πρωθυπουργό Γ. Παπαδόπουλο και μέλη τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τους υπουργούς Εσωτερικών Στ. Πατττακό, Συντονισμού Ν. Μακαρέζο, Παιδείας Θ. Παπακωνσταντίνου, Δημ. Εργων Κ. Παπαδημητρίου και τον υφυπουργό Προεδρίας Κ. Βοβολίνη. Ενα δεύτερο σώμα, το «Γνωμοδοτικό Συμβούλιο», αποτελούνταν από τον πρόεδρο της Ακαδημίας, τους πρυτάνεις του Πανεπιστημίου και του ΕΜΠ, το δήμαρχο Αθηναίων, το Γενικό Διευθυντή Αρχαιοτήτων και τον κοσμήτορα της Αρχιτεκτονικής. Στο εγχείρημα μετείχε, με άλλα λόγια, σύμπασα η ανώτατη πολιτική και πνευματική ηγεσία του καθεστώτος.

Για το είδος της προπαγάνδας που συνόδευσε την εξαγγελία, αποκαλυπτικό είναι ένα απόσπασμα από την «Ηχώ των Ενόπλων Δυνάμεων» (3.6.73): «Ο Ναός του Σωτήρος Χριστού, αφ’ ενός μεν υλοποιεί την υπόσχεσιν που έδωσε το Εθνος προς τον Θεό, και αφ’ ετέρου θ’ αποτελέση, μετά την οικοδόμησίν του, το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό».

Η επιστημονική κοινότητα των 1.857 ελλήνων αρχιτεκτόνων δεν φάνηκε πάντως να δείχνει τον ίδιο ενθουσιασμό. Τρεις διαδοχικοί διαγωνισμοί «προσχεδίων» και «ιδεών» μεταξύ 1970 και 1973 κατέληξαν σε φιάσκο: παρά τα τεράστια «βραβεία» που τους συνόδευαν (από 300.000 μέχρι 5.000.000 δραχμές, όταν ο μέσος μισθός του ιδιωτικού τομέα ήταν γύρω στις 4.000 δραχμές), οι προτάσεις που υποβλήθηκαν ήταν αντίστοχια 7, 35 και 31. Τελικά και οι τρεις διαγωνισμοί κηρύχθηκαν άγονοι - μάλλον δίκαια, αν κρίνουμε από τις μακέτες που δημοσιεύθηκαν μεταδικτατορικά στο «Αντί» (30.11.74). Ακόμη κι έτσι, 3.650.000 δρχ διανεμήθηκαν σε ελάσσονες «επαίνους».

Απείρως μεγαλύτερη τέχνη επιδείχθηκε στη διασπάθιση των χρημάτων.
Τον Ιούνιο του 1969 ανακοινώθηκε η σύσταση «Ειδικού Ταμείου» για την οικονομική διαχείριση του «τάματος». Σύμφωνα με τον τελικό απολογισμό του που δημοσιεύθηκε μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου («Εστία» 19.1.1974), το «Ταμείο» εισέπραξε συνολικά 453.300.000 δρχ: 45,5 εκατομμύρια ως επιχορήγηση απ’ τον τακτικό προϋπολογισμό, 180 εκατομμύρια από «δωρεές, εισφορές, κλπ» και 230 εκατομμύρια σε δάνεια. Ενα μέρος των «εισφορών» ήταν επίσης δημόσιο χρήμα (η Αγροτική Τράπεζα «πρόσφερε» π.χ. 10 εκατομμύρια), ενώ το υπόλοιπο προήλθε από το υστέρημα του φιλοχρίστου και φιλοθεάμονος κοινού – όπως ο συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος που θυσίασε στο «Τάμα» ολόκληρο το εφάπαξ του (109.455 δρχ), εισπράττοντας «τα συγχαρητήρια του πρωθυπουργού δια του υπουργού Προεδρίας» («Νέα» 31.12.68).

Σύμφωνα ωστόσο με τον ίδιο απολογισμό, το 90% των εσόδων είχε ήδη καταναλωθεί σε απαλλοτριώσεις, «δαπάνες μελετών», προπαρασκευαστικά έργα και «δαπάνες διοικήσεως και λειτουργίας»!

«Φαίνεται ότι ο Ναός του Σωτήρος, που πρόκειται να ανεγερθή πάνω στα Τουρκοβούνια, θα είναι απ’ τους πιο θαυματουργούς στη χώρα μας», σχολίαζαν τις επόμενες μέρες τα «Νέα» (26.1.74). «Γιατί, πριν ακόμα κτισθή, πριν καν γίνουν τα σχέδια για την κατασκευή του, δαπανήθηκαν -λες από θαύμα- τα 406 εκατομμύρια δραχμές από τα 453 εκατομμύρια που είχαν τελικά συγκεντρωθεί. Πάντως κι οι πιο ολιγόπιστοι θαύμασαν το γεγονός ότι με εντελώς κανονικό τρόπο αναλώθηκε ολόκληρο το τεράστιο αυτό ποσόν για ένα έργο του οποίου ακόμα δεν κατάφεραν οι υπεύθυνοι να έχουν ούτε το σχέδιο. [...] Αφού λεφτά δεν υπάρχουν πιά, αφού ούτε καν τα σχέδια του ναού δεν έχουν γίνει ακόμη, η υπόθεση αυτή θα πρέπει να λήξη εδώ και όλοι θα φροντίσουμε να ξεχασθή».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
Jean Meynaud
«Οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα» (Αθήνα 2002, εκδ. Σαββάλας) Η σφαιρικότερη ανάλυση της ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής κατά τη δεκαετία του ’60. Ο 2ος τόμος είναι αφιερωμένος στα Ιουλιανά και τη δικτατορία.

Σταύρος Ζορμπαλάς
«Ο νεοφασισμός στην Ελλάδα (1967-1974)» (Αθήνα 1978, εκδ. Σύγχρονη Εποχή) Ανάλυση του δικτατορικού καθεστώτος, με έμφαση στη διαπλοκή του με το μεγάλο κεφάλαιο και τον ξένο παράγοντα. Ενδιαφέρουσα πρωτογενής τεκμηρίωση.

Δ. Μπενάς
«Η εισβολή του ξένου κεφαλαίου στην Ελλάδα» (Αθήνα 1976, εκδ. Παπαζήση) Εκτενής παρουσίαση των αμαρτωλών συμβάσεων της χούντας κι ακτινογραφία της διαπλοκής ντόπιου και ξένου κεφαλαίου κατά τη δεκαετία του ’70.

Γιώργης Κρεμμυδάς
«Οι άνθρωποι της χούντας μετά τη Δικτατορία» (Αθήνα 1985, εκδ. Εξάντας) Δημοσιογραφική καταγραφή προσώπων και πραγμάτων, αποτυπώνει τις πολλαπλές ταχύτητες (και, συχνά, την πλήρη απουσία) «κάθαρσης» των συνεργατών της δικτατορίας.

Ευάγγελος Κουλουμπής
«…71 …74: Σημειώσεις ενός πανεπιστημιακού» (Αθήνα 2002, εκδ. Πατάκη) Ημερολογιακή καταγραφή συνομιλιών και συναντήσεων του -εξ Αμερικής ορμώμενου- συγγραφέα με στελέχη, οπαδούς και αντιπάλους του καθεστώτος κατά την τελευταία τριετία του.

Ντέλλα Ρουφογάλη-Ρούνικ
«Να γιατί…» (Αθήνα 2002, εκδ. Φερενίκη) Γλαφυρή αυτοβιογραφία της πάλαι ποτέ συζύγου του χουντικού αρχηγού της ΚΥΠ. Αποκαλυπτική για τον τρόπο ζωής του ηγετικού πυρήνα της χούντας, αλλά και για τη στενή διαπλοκή του με μικρούς και (κυρίως) μεγάλους καπιταλιστές.

15.11.14

Το Μεγάλο μας Τσίρκο (σπάνιο απόσπασμα)


Στις 22 Ιουνίου του 1973, η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος ανεβάζουν στο θέατρο "Αθήναιον" το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλη "Το Μεγάλο μας Τσίρκο". Στο έργο, μέσα από σατιρικά και δραματικά νούμερα και τραγούδια γινόταν μια αναδρομή στην ιστορία της Ελλάδας από την Τουρκοκρατία, τον Όθωνα και τους υπόλοιπους κυβερνήτες της ανεξάρτητης Ελλάδας ως την Μικρασιατική καταστροφή, τον πόλεμο του '40 και το τότε σήμερα...

Η μουσική του έργου ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου και τα τραγούδια της παράστασης απέδιδαν ο Νίκος Ξυλούρης και τα μέλη του θιάσου. Τα σκηνικά της παράστασης ήταν του Ευγένιου Σπαθάρη και στο θίασο πρωταγωνιστικούς ρόλους είχαν ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Στέλιος Κωνσταντόπουλος, ο Νίκος Κούρος, ο Τίμος Περλέγκας και ο Χρήστος Καλαβρούζος.

Το "μεγάλο μας τσίρκο" είχε μεγάλη απήχηση στο αθηναϊκό κοινό, και λόγω της μεγάλης προσέλευσης των θεατών οι παραστάσεις στο "Αθήναιον" χαρακτηρίστηκαν εκ των υστέρων ως οι " μαζικότερες μέχρι το Πολυτεχνείο πολιτικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας".

Σύντομα οι λογοκριτές της χούντας κατάλαβαν ότι το έργο δεν ήταν μια απλή κωμωδία αλλά περνούσε στον κόσμο αντιδικτατορικά μηνύματα και -αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν- σταμάτησαν τις παραστάσεις.

Οι πρωταγωνιστές του έργου συνελήφθησαν και η Τζένη Καρέζη κλείστηκε στη φυλακή για τρεις μήνες...

Το έργο ανεβαίνει ξανά από τον ίδιο θίασο μετά την πτώση της χούντας σε Αθήνα και επαρχία και γνωρίζει και πάλι τεράστια επιτυχία.

14.11.14

ο κόσμος ανήκει στους νέους και οι φοιτητές είναι αυτοί που αλλάζουν το κόσμο σε όλο τον πλανήτη...

ΔημοΚρατία


Κορυδαλλός 1975, η δίκη της Χούντας



Πρόκειται για μια ταινία ντοκιμαντέρ η οποία αναφέρεται στην δίκη των πραξικοπηματιών της 21ης Απριλίου του 1967.

Προβάλλονταιεικόνες από τον Κορυδαλό το 1975 και φυσικά ντοκουμέντα από την εν λόγω δίκη με τις απολογίες του Παπαδόπουλου, του Αγγελή, του Πατακού κ.ά.

Ο σκηνοθέτης ενδιάμεσα απ' τις σκηνές της δίκης παραθέτει ιστορικά ντοκουμέντα που φανερώνουν πως φτάσαμε στην Χούντα του 1967 (μεταξικό καθεστώς, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος, δίκη Μπελλογιάννη, δολοφονία Λαμπράκη κ.ά.).

Από τον φακό περνάνε σχεδόν όλοι οι πρωταγωνιστές εκείνης της ταραγμένης περιόδου όπως ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Ιωάννης Μεταξάς, ο Γεώργιος και ο Ανδρέας Παπανδρέου, η Μελίνα Μερκούρη και πολλοί άλλοι.

Πρόκειται για ένα πολύ καλό ιστορικό ντοκιμαντέρ που παραχωρεί στην κρίση του θεατή πρωτογενές ιστορικό υλικό προς μελέτη.

 Η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τον Θεοδόση Θεοδοσόπουλο. Η μουσική είναι του Γιώργου Γιαννουλάτου με βασική ερμηνεύτρια την Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Κυκλοφόρησε το 1981.

13.11.14

"Ζητήματα Εφηβείας"

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων που διοργανώνουν οι βιβλιοθήκες μας, σε συνεργασία με το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού, σας προσκαλούμε σε μια εκδήλωση με θέμα τα ζητήματα που απασχολούν τους εφήβους.
Η κοινωνιολόγος-υπεύθυνη ανοιχτής δομής υποστήριξης ΚΕΘΕΑ-ΝΟΣΤΟΣ κ. Πέγκυ Νιάρχου ενημερώνει τους γονείς για τις ανάγκες και την υποστήριξη των εφήβων.

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014,  ώρα 6:30 το απόγευμα
Βιβλιοθήκη Νίκαιας, Αρκαδίου 23, Τ.Κ. 184 53
Είσοδος ελεύθερη

Πολυτεχνείο, ΕΠΛ Κορυδαλλού 1988

12.11.14

Δέσμευση διαφόρων φρούτων συνολικού βάρους 2.103 κιλών

Σε δεσμεύσεις διαφόρων φρούτων, συνολικού βάρους 2.103 κιλών, προχώρησαν οι ελεγκτές τροφίμων του Τμήματος Ποιοτικού & Φυτοϋγειονομικού Ελέγχου της Δ/νσης Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Πειραιά, μετά από έκτακτο έλεγχο που πραγματοποίησαν στην κεντρική λαχαναγορά του Ρέντη.

Συγκεκριμένα, κατά τον διενεργηθέντα επιτόπιο έλεγχο σε δύο επιχειρήσεις χονδρικού εμπορίου φρούτων και λαχανικών στην κεντρική λαχαναγορά του Ρέντη, οι ελεγκτές γεωπόνοι εντόπισαν και δέσμευσαν διάφορα φρούτα όπως μήλα, ακτινίδια, αχλάδια, λωτούς και κυδώνια συνολικού βάρους 2.103 κιλών, λόγω απουσίας της προβλεπόμενης από την ισχύουσα ενωσιακή και εθνική νομοθεσία σήμανσης επί της συσκευασίας και λόγω μη τήρησης των κανόνων καθαριότητας στα πλαστικά μέσα συσκευασίας.

Μετά τα παραπάνω, τα συγκεκριμένα προϊόντα παραμένουν επίσημα δεσμευμένα και δεν επιτρέπεται η διάθεσή τους στην αγορά μέχρι να ταυτοποιηθεί πλήρως η προέλευσή τους, να καθαριστούν κατάλληλα τα πλαστικά μέσα συσκευασίας και να σημανθούν σύμφωνα με τις διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας.

ΚΑΡΑΤΖΑ... ΦΕΡΕ ΤΗ ΜΙΖΑ

ΚΑΡΑΤΖΑ... ΦΕΡΕ ΤΗ ΜΙΖΑ...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ «Κορυδαλλός-Πρώτη Πόλη»

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Κυριακάτικου τύπου «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» στη στήλη «Κάτω στον Πειραιά» όπου αρθρογραφεί ο κ. Νίκος Παρασκευάς και γράφει ότι εγώ βοήθησα ως εκπρόσωπος της Ν.Δ. τον υποψήφιο για Πρόεδρο του διαδημοτικού κέντρου ΠΕ.ΣΥ.Δ.Α.Π. Δήμαρχο Περάματος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κ. Γιάννη Λαγουδάκη, είναι ανακριβής.

Πρώτον προσωπικά εγώ δεν ήμουν εκλέκτορας στη διαδικασία εκλογής και δεύτερον δεν θα βρεθεί κανένας συνάδελφος από το εκλεκτορικό σώμα της διαδικασίας που «ενοχλήθηκε» τηλεφωνικός ή δια ζώσης από εμένα υπέρ ή κατά κάποιου υποψηφίου για τις συγκεκριμένες εκλογές.

Άρα έχει λάθος πληροφόρηση ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος και αυτό αποδεικνύεται στη συνέχεια της συγκεκριμένης στήλης που γράφει και για κάποιον άλλο συνάδελφο μου της πλειοψηφίας του Δήμου Κορυδαλλού ότι ψήφισε τον κ. Λαγουδάκη ενώ δεν ήταν καν εκλέκτορας...τέτοια παραπληροφόρηση;

Αρκετά λάθη γράφτηκαν ενώ για όλους εμάς που γνωρίζουμε τι έγινε είναι γνωστό ότι λόγο της πολιτικής συνεργασίας του κ. Γουρδομιχάλη με τους δημοτικούς συμβούλους της Νέας Δημοκρατίας κ.κ. Σταματάτο (Νίκαιας-Ρέντη) και Ευθυμιάδη (Κορυδαλλού) επί σειρά ετών στο διαδημοτικό αυτό κέντρο οι οποίοι είναι επίσημα στελέχη της Ν.Δ.. και συγκεκριμένα ο μεν πρώτος κάποια εποχή ήταν και συνεργάτης του πολιτικού γραφείου του βουλευτή της Ν.Δ. κ. Τραγάκη ενώ ο δε δεύτερος ήταν ιδρυτής της Ο.Ν.ΝΕ.Δ. Κορυδαλλού και στενός συνεργάτης του πρώην Δημάρχου Πειραιά, η «γραμμή» του κόμματος της Ν.Δ. ήταν γνωστό για εμάς που είμαστε στελέχη του κόμματος «Πρόεδρος Γρηγόρης Γουργομιχάλης» και οι συνεργάτες του κόντρα στον υποψήφιο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α..

Άλλωστε ο Δήμαρχος Πεύκης-Λυκόβρυσης που υποστηρίχτηκε και από τη Ν.Δ. πως έφερε θέμα για να στείλει εκλέκτορες στο ΠΕ.ΣΥ.Δ.Α.Π. παραμονή εκλογών της ενώ δήλωνε ότι θ’ αποχωρίσει απ’ αυτόν;

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι η Ν.Δ. στήριξε τον κ. Γρηγόρη Γουρδομιχάλη και εγώ προσωπικά εάν ήμουν εκλέκτορας στη συγκεκριμένη διαδικασία θα έπραττα το ίδιο σύμφωνα από τα παραπάνω παρότι θεωρώ ότι σε όλα τα όργανα τουλάχιστον της αυτοδιοίκησης χρειάζεται η ανανέωση και η συγκεκριμένη διοίκηση του ΠΕ.ΣΥ.Δ.Α.Π. είναι πολλά χρόνια η ίδια!

Τέλος γεννάται το ερώτημα γιατί τόσο θερμή στήριξη στο πρόσωπο του κ. Γρηγόρη Γουρδομιχάλη που ήταν σημαντικό πολιτικό στέλεχος του Κ.Κ.Ε. μέχρι το 1994, στέλεχος της Νομαρχιακής του ΠΑ.ΣΟ.Κ και πολιτικός φίλος με το πρώην υπουργό του ΠΑ.ΣΟ.Κ κ. Γρηγόρη Νιώτη ενώ τώρα «ακούγεται» στην Πόλη του Κορυδαλλού ότι έχει πολιτική επικοινωνία με πολλά στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α κοινοβουλευτικά και μη στον ευρύτερο Πειραιά;

Μήπως το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας περιμένει ανταποδοτικά πολιτικά οφέλη από αυτή τη στήριξή της στη διοίκηση αυτή για τη δύσκολη εκλογική περιφέρεια της Β ́ Πειραιά; Τέλος επειδή τον συγχάρηκα μέσα στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Κορυδαλλού για την επανεκλογή του και αυτά που γράφτηκαν για το πρόσωπό μου στην συγκεκριμένη στήλη είναι απόρροια παραπληροφόρησης το πιο πιθανό από κύκλους της διοίκησης του Διαδημοτικού κέντρου, η μικροψυχία τους και η απαράδεκτη επίθεση στο πρόσωπό με αναγκάζει στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Κορυδαλλού να τοποθετηθώ και φυσικά ν’ ανακαλέσω τα συγχαρητήριά μου στον κ. Γρηγόρη Γουρδομιχάλη για την επανεκλογή του!!!

Και φυσικά θα δανειστώ την φράση των ανταρτών του βουνού στην Εθνική αντίσταση «καλή αντάμωση στα γουναράδικά»!!!

Γιάννης Στ. Διάκος
Επικεφαλής Δημοτικής παράταξης
«Κορυδαλλός-Πρώτη Πόλη»
Δημοτικός Σύμβουλος.

ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Υγειονομικός έλεγχος έγινε από τις υπηρεσίες της Π.Ε Πειραιά στο Νοσοκομείο και στο Ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού

Έλεγχο σε όλους τους χώρους του Νοσοκομείου και του Ψυχιατρείου κρατουμένων των φυλακών Κορυδαλλού πραγματοποίησαν, την Πέμπτη 6/11, στελέχη του Τμήματος Υγειονομικού Ελέγχου και Περιβαλλοντικής Υγιεινής της Περιφερειακής Ενότητας Πειραιά.

Το πόρισμα με τις διαπιστώσεις από τον έλεγχο διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία Πειραιά. Στην διάρκεια του ελέγχου διαπιστώθηκαν, μεταξύ άλλων, τα εξής: Στο Νοσοκομείο: Ο αριθμός των κρατουμένων, που νοσηλεύονται κυμαίνεται περίπου στα 220 άτομα και η δυναμικότητα είναι για 60 άτομα, με αποτέλεσμα να συνωστίζονται οι ασθενείς στους θαλάμους (10- 18 άτομα).

Εξαιτίας του συνωστισμού ο ατομικός ρουχισμός αποθηκεύεται κάτω από τα κρεβάτια με αποτέλεσμα να καθίσταται δυσχερής ο καθαρισμός των θαλάμων. Γι’ αυτό συνεστήθη να γίνεται επιμελέστερος καθαρισμός των θαλάμων.

Επίσης, στο χώρο συγκέντρωσης των απορριμμάτων διαπιστώθηκε πλημμελής καθαριότητα. Γι’ αυτό, συνεστήθη να γίνεται συστηματικός καθαρισμός του χώρου προσωρινής αποθήκευσης των απορριμμάτων και πιο τακτική αποκομιδή αυτών.

Στο Ψυχιατρείο: Σε τμήμα της οροφής ορισμένων θαλάμων του 2ου ορόφου βρέθηκε υγρασία και τα στρώματα σε θαλάμους του 1ου ορόφου βρέθηκαν ρυπαρά. Συνεστήθη να αποκατασταθεί, όπου χρειάζεται, η υγρασία και να αντικατασταθούν τα ακάθαρτα στρώματα.

Στο μαγειρείο του Ψυχιατρείου εντοπίστηκαν αρθρόποδα υγειονομικής σημασίας (μυρμήγκια, αράχνες κ.α.) και συνεστήθη να γίνεται πιο συστηματική καταπολέμηση εντόμων υγειονομικής σημασίας στο μαγειρείο.

Να σημειωθεί, πάντως, ότι στον έλεγχο διαπιστώθηκε ότι πολλές παρατηρήσεις, που είχαν γίνει σε προγενέστερο έλεγχο (Μάρτιο του 2014) έχουν αποκατασταθεί.

11.11.14

Ποιοι σκοτώνουν στο όρος Αιγάλεω, χλωρίδα και πανίδα;;;

Η φωτογραφία είναι τόσο σκληρή όσο ακριβώς είναι η πραγματικότητα.

Σίγουρα στο ιστολόγιο μας, εδώ, δεν έφτασες με το ζόρι κι αν η εικόνα σου είναι απεχθής, είναι πολύ εύκολο με ένα κλικ να φύγεις από εδώ...

Όμως η φωτογραφία εδώ είναι η αλήθεια, η πραγματικότητα της ζωής μας, του Δήμου μας και της γειτονιάς μας. Κι εδώ δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνεις ένα κλικ και να φύγεις  από το σπίτι σου, τους φίλους σου τη γειτονιά σου...

Η ζωή δεν είναι όπως στο ίντερνετ...

10.11.14

Ο τεχνητός χλοοτάπητας σκοτώνει;;;
Υπάρχει τον Κορυδαλλό αυτό υλικό στα γήπεδα μας;;;

ΕΡΕΥΝΑ ΣΟΚ ΑΠΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ: Ο τεχνητός χλοοτάπητας περιέχει μαύρους κόκκους που προέρχονται από λάστιχα. Η διάγνωση καρκίνου σε 34 γκολκίπερ από την Ουάσινγκτον εγείρει πλήθος ερωτηματικών!
Η προπονήτρια Έιμι Γκρίφιν επισκέφθηκε σε νοσοκομείο του Σιάτλ μία νεαρή γκολκίπερ, η οποία υποβάλλονταν σε χημειοθεραπεία.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που Γκρίφιν πληροφορήθηκε μία τόσο αρνητική εξέλιξη. Το 2009 και άλλες γκολκίπερ είχαν διαγνωσθεί με μη Xόντγκιν λέμφωμα.

Η προπονήτρια της ποδοσφαιρικής ομάδας γυναικών του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, έδινε κουράγιο σε αθλήτριες που νοσηλεύονταν σε τοπικά νοσοκομεία διηγούμενη ιστορίες από την καριέρα της που αριθμεί τρεις δεκαετίες.

Μία μέρα η νοσοκόμα έστρεψε το βλέμμα της προς την Γκρίφιν λέγοντας: “Μη μου πείτε πως τα παιδιά είναι τερματοφύλακες. Είναι η τέταρτη γκολκίπερ που συναντώ αυτή την εβδομάδα στο νοσοκομείο”.

Η νεαρή κοπέλα, η οποία δίνει μάχη με τον καρκίνο ψέλλισε στην προπονήτρια της: “Έχω την αίσθηση πως αυτό που έπαθα έχει να κάνει με τους μαύρους κόκκους του τεχνητού χλοοτάπητα”. Οι συνθετικοί χλοοτάπητες έχουν κάνει την εμφάνιση τους σε κάθε πολιτεία των ΗΠΑ. Από τα high schoοls μέχρι τα αθλητικά συγκροτήματα που κοστίζουν εκατομμύρια δολάρια. Οι γονείς των αθλητριών μπορούν να επιβεβαιώσουν τα μαύρους κόκκους από καουτσούκ απ'όπου κατασκευάζεται το τερέν.

Τα παχύρευστα κομμάτια από χρησιμοποιημένα λάστιχα βρίσκονται παντού. Στις εμφανίσεις των παικτών, στα μαλλιά τους, στο σώμα τους... Για τους τερματοφύλακες, όπου τα σώματα τους βρίσκονται σε συχνή επαφή με το έδαφος, ο κίνδυνος στις προπονήσεις αλλά και τα παιχνίδια είναι μεγάλος! Κάνουν εκατοντάδες βουτιές και σε κάθε επέμβαση τους διαχέεται στον αέρα ένα μαύρο σύννεφο από που προέρχεται από τα λάστιχα. Οι κόκκοι εισέρχονται ακόμη και στο στόμα τους! Η Γκρίφιν αναρωτιέμαι μήπως αυτή είναι η αιτία που οι γκολκίπερ αρρωσταίνουν...
“Κοουτσάρω 26-27 χρόνια. Στα πρώτα 15 χρόνια της καριέρα μου ποτέ δεν άκουσα κάτι τέτοιο. Ξαφνικά διαπιστώνω πως έχει πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας το φαινόμενο”. Η Γκρίφιν έχει συντάξει μία λίστα 38 παικτριών που διαγνώστηκαν με καρκίνο. Οι 34 ήταν γκολκίπερ!

Τουλάχιστον 12 παίκτριες αγωνίζονταν στην Ουάσινγκτον αν και το πρόβλημα όπως τονίζει αφορά ολόκληρη τη χώρα. Καμία έρευνα μέχρι στιγμής δεν συνδέει τον καρκίνο επισήμως με τον τεχνητό χλοοτάπητα. Η Γκρίφιν συγκέντρωσε ονόματα μέσα από την προσωπική εμπειρία της με αθλήτριες που αρρώστησαν αναγνωρίζοντας ωστόσο πως δεν πρόκειται για κάποια επιστημονική μελέτη.

Το δείγμα είναι σοβαρό για να αναρωτηθεί κανείς εάν ο τεχνητός χλοοτάπητας από καουτσούκ που πλέον μπορεί έχει κάνει την εμφάνιση του σε χιλιάδες πάρκα, παιδικές χαρές, σχολία και στάδια στις ΗΠΑ είναι ασφαλές για τους αθλητές και τα παιδιά που παίζουν εκεί.

πηγή: gazzetta.gr

8.11.14

Έναυσμα

Μερικ'α εξαιρετικά δείγματα...
- Πάνος Μπούσαλης & Τέτη Κασιώνη
- Mode Plagal





6.11.14

Μαργαρίτης – Χατζηστεφάνου συζητούν για το ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε


Ο ΣΕΤΑΠ, την Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014, 18:30, στα γραφεία του (Αμερικής 10, 3ος όροφος) οργανώνει εκδήλωση για τον Φασισμό με αφορμή την Διεθνή Ημέρα κατά του Φασισμού και του Αντισημιτισμού (9/11/2014).

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει : 18:30 θα προβληθεί το ντοκυμαντέρ «ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε.» παραγωγής INFOWAR του Άρη Χατζηστεφάνου. 20:00 θα ακολουθήσει συζήτηση με τον Άρη Χατζηστεφάνου (δημοσιογράφο και παραγωγό του ντοκυμαντέρ) και τον Γιώργο Μαργαρίτη (Καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ).

22:00 Η βραδιά θα κλείσει με μουσική από συναδέλφους – μουσικούς.

Φωτιά και γουάι-φάι στους προσκυνημένους...

5.11.14

Το είπε ένα χρόνο πριν....

XOROFYLAKA: ante gamisou re...

Το 2004 η ΕΛΛΑΣ απολάμβανε το 90%+ της εμπιστοσύνης των ελλήνων... σήμερα να ναι στο 10 ή στο 20; Μην πας μακριά, δες τι δεν βλέπει η ΕΛΑΣ τόσα χρόνια στην "χωματερή" του Δήμου μας...