31.8.12

3ης του Σεπτέμβρη

"Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι"

Πανσέληνος Αυγούστου 2012, Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012 , 21:30 με την Αναστασία Μουτσάτσου που θα ερμηνεύσει αγαπημένα τραγούδια με τη συνοδεία του Ανδρέα Βουδούρη στο πιάνο. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου, Πανεπιστημίου 12, στις 21:30 και η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

29.8.12

ΔΟΥ Κορυδαλλού: Λείπει ο γάτος χορεύουν τα ποντίκια

Απίστευτη χλεύη και ταλαιπωρια περνούν οι Κορυδαλλιώτες μιας και αυτή τη βδομάδα που είναι οι πληρωμές του Φόρου Εισοδήματος (με το καινούριο και αρκετα μπερδεμένο σύστημα).

Ο Διευθυντής της ΔΟΥ Κορυδαλλού απουσιάζει και σύμφωνα και με ανακοίνωσση στην πόρτα του τον αναπληρώνει η Προϊσταμένη Εισοδήματος της ίδιας ΔΟΥ κα ΓΡΥΛΩΝΑΚΗ Ελένη.

Όμως η κα ΓΡΥΛΩΝΑΚΗ Ελένη απουσιάζει και αυτη παράλληλα με τον Διευθυνή της ΔΟΥ!!!

Για την δεύτερη απουσία δεν υπάρχει ανακοίνωση αλλά ο κ. ΑΝΑΣΤΑΣΟΒΙΤΗΣ Βασίλειος, ενημερώνει ο ίδιος πως αυτός είναι που αναπληρώνει τους δύο πρώτους.

Όμως δεν εξετάζει κανένα θέμα και παραπάμπει τους ενδιαφερόμενους στους απόντες που ο ίδιος κατά άλλα αναπληρώνει...

 Λείπει ο γάτος χορεύουν τα ποντίκια...

"ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ" ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ


30 Αυγούστου 2012 στο Κατράκειο Θέατρο στη Νίκαια.
31 Αυγούστου 2012 στο Βεάκειο Θέτρο Πειραιά.

Αν ζούσε ο Αριστοφάνης, θα ανέθετε ξανά την διαχείριση του κράτους στις γυναίκες; Όπως έκανε τότε, στα 392 π.Χ., όταν η ηττημένη Αθήνα βρισκόταν σε παρακμή. Πιστές στην παράδοση, ικανές στον χειρισμό του χρήματος, οι αθηναίες, στις Εκκλησιάζουσες -μια περισσότερο φιλοσοφική παρά πολιτική κωμωδία- κηρύσσουν την κοινοκτημοσύνη. Απάντηση του κωμωδιογράφου στην πλατωνική Πολιτεία;

Το Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε μια σύγχρονη ανάγνωση της κωμωδίας από τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, ερευνά το θέμα γυναίκα-εξουσία και γοητεύεται από τη θεατρικότητα της αλλαγής των ρόλων ανάμεσα στα δύο φύλα.

Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Απόδοση κειμένου: Βασίλης Μαυρογεωργίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Σκηνικά-Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Χορογραφίες: Αγγελική Στελλάτου
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Σπύρος Πίτσος
Δραματολόγος: Μαρία Παπαλέξη

Ερμηνεύουν:
Πραξαγόρα: Δάφνη Λαμπρόγιαννη
Βλέπυρος: Κώστας Κόκλας
Νέος: Γιώργος Πυρπασόπουλος
Χρέμης: Παντελής Δεντάκης
Α΄Άντρας: Νίκος Καρδώνης
Β΄Άντρας: Στράτος Χρήστου
Νέα: Γεωργία Γεωργόνη

Χορός: Μαίρη Σαουσοπούλου, Ντίνη Ρέντη, Πολυξένη Ακλίδη, Ειρήνη Γεωργαλάκη, Μαρία Γεωργιάδου, Γεωργία Γεωργόνη, Άντρη Θεοδότου, Κατερίνα Μαούτσου, Σωτηρία Ρουβολή, Ειρήνη Φαναριώτη, Έλενα Χατζηαυξέντη, Στράτος Χρήστου.

Στο πλαίσιο του φεστιβάλ Νίκαιας 2012.

28.8.12

Σε επίσχεση εργασίας εργαζόμενοι στο Δήμο Κορυδαλλού

από τον aggouropolemos

Σε επίσχεση εργασίας δεκατρείς υπάλληλοι του Δήμου εδώ και μέρες αφού έχουν να δουν το χρώμα του χρήματος πολύ καιρό. Η αγανάκτηση και ο θυμός έχει φτάσει σε οριακό σημείο και σύντομα αναμένονται αντιδράσεις από την πλευρά των εργαζομένων με ανεξέλεγκτες για τη λειτουργία του Δήμου διαστάσεις.

Η επίκληση από την πλευρά της Διοίκησης του παράγοντα της μεγάλης οικονομικής κρίσης και των περικοπών στο χώρο της Αυτοδιοίκησης θα είχε ιδιαίτερη σημασία αν τη συγκεκριμένη διοίκηση , τον Κασιμάτη και τους περί αυτόν, δεν χαρακτήριζε η παντελής έλλειψη διοικητικών ικανοτήτων, η προχειρότητα και η αρπακολλατζίδικη αντιμετώπιση των πάντων.

Με πολιτική τύπου «στου κασίδη το κεφάλι», πλήρη άγνοια του αντικειμένου και χρησιμοποίηση καλών ίσως αλλά ανίδεων σε θέσεις κλειδιά δεν διοικείται και κυρίως δεν εξελίσσεται ένας Οργανισμός σήμερα. Ίσως ακούγονται όλα αυτά εκ του περισσού αλλά ο κάθε ξεγάνωτος τενεκές δεν είναι δυνατόν στις μέρες μας να έχει τον πρώτο λόγο.

Οι καιροί είναι δύσκολοι και απαιτείται γνώση και πληροφόρηση (για ήθος δεν συζητάμε περισσεύει στη Διοίκηση…). Οι κολλητοί τελείωσαν και η γύμνια του καθενός είναι πλέον ορατή από χιλιόμετρα.

Καλό είναι αρκετοί από αυτούς που επί τόσα χρόνια στήριζαν την παρουσία τους στα ρουσφέτια και τις γνωριμίες να τα μαζεύουν για το σπίτι πριν τους πάρουν με τις ντομάτες.

Καλά μασούλησαν τόσα χρόνια όλα αυτά τα ανθρωπάκια. Τώρα που καταλαβαίνουν πόσο ασήμαντοι είναι καλό θα είναι να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια πριν είναι πολύ αργά.
http://www.artandlife.gr/results.php?askeywords=&hc=0&hcn=&hl=null_0&hln=%CE%9A%CE%BF%CF%81%CF%85%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CF%8C%CF%82%20-%20%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%B1&sdate=&edate=&stime=00%3A00&etime=00%3A00

24.8.12

τι ψυχή θα παραδώσεις Μωρή:


Αυτό είναι το Αθλητικό Κέντρο Κορυδαλλού, κόστους περί τα 20.000.000 ΕΥΡΩ...

20.8.12

που πας φορτηγάκι;;;

Τα φορτηγά που θάβουν το παρόν και το μέλλον της πόλης και το δικό μας πηγαίνουν κι έρχονται καθημερινά, μέρα και νύχτα μέσα στο δήθεν Αθλητικό Κέντρο Κορυδαλλού και συνεχίζουν ανενόχλητα όλα τα χρόνια της Διοίκησης Κασιμάτη το μπάζωμα της Δημόσιας έκτασης κόστος περί τα 20.000.000 ΕΥΡΩ...

16.8.12

Μαζί τα Φάγαμε, Χώρια Πεινάμε...

και που να δεις τι γράφει μπροστά...

3.8.12

κι όμως είναι ακόμη εδώ , κι αυτό το καλοκαίρι...

Οι γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού βρίσκονται ακόμη εδώ, κι αυτό το καλοκαίρι...

1.8.12

πλήρες εξοπλισμένος χώρος διαμονής

Πλήρες εξοπλισμένος χώρος διαμονής, διαμπερές, μετακινούμενος και  με ψυγείο...

ο Θούριος του Ρήγα Φεραίου

Οι τρεις πρώτοι στίχοι (έχουν μελοποιηθεί) είναι αρκετά γνωστοί σε όλους μας. Το σύνολο του Θούριου όμως το θυμάστε;

Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψένουν, καθ' ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθείς
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθείς.

Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει,
κι' αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει.
Ο Σούτζος, κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής
Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, είν' να ιδείς.

Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι αγάδες, με άδικον σπαθί.
Κι αμέτρητοι άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,
ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμιά αφορμή.

Ελάτε με έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,
να κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον σταυρόν.
Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν
να βάλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.

Οι νόμοι να ' ν ' ο πρώτος, και μόνος οδηγός,
και της πατρίδος ένας, να γένει αρχηγός.
Γιατί κι η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,
να ζούμε σαν θηρία, είν' πιο σκληρή φωτιά.

Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν
ας πούμ' απ' την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν.

Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε Σε,
στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ.
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.

Εν όσο ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
για να τους αφανίσω, θε να 'ναι σταθερός.
Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
αχώριστος για να 'μαι, υπό τον στρατηγόν.

Κι αν παραβώ τον όρκον, ν' αστράψ' ο ουρανός,
και να με κατακόψει, να γένω σαν καπνός.

Σ' ανατολή και δύση, και νότον και βοριά,
για την πατρίδα όλοι, να 'χωμεν μια καρδιά.
Στην πίστην του καθ' ένας, ελεύθερος να ζει,
στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.

Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή.
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμαστ' αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί.

Όσοι απ' την τυραννίαν, πήγαν στην ξενιτιά
στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθει τώρα πια.
Και όσοι του πολέμου, την τέχνην αγροικούν
Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυρράνους να νικούν.

Η Ρούμελη τους κράζει, μ' αγκάλες ανοιχτές,
τους δίδει βιό και τόπον, αξίες και τιμές.
Ως ποτ' οφικιάλιος, σε ξένους Βασιλείς;
έλα να γένεις στύλος, δικής σου της φυλής.

Κάλλιο για την πατρίδα, κανένας να χαθεί
ή να κρεμάσει φούντα, για ξένον στο σπαθί.
Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πια εχθροί,
αδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κ' εθνικοί.

Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν,
εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν.
Σουλιώτες και Μανιάτες, λιοντάρια ξακουστά
ως πότε στες σπηλιές σας, κοιμάστε σφαλιστά;

Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυραητοί,
κι Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννήστε μια ψυχή.
Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια,
και αίμα των τυράννων, ρουφήξτε σα θεριά.

Του Σάββα και Δουνάβου, αδέλφια Χριστιανοί,
με τα άρματα στο χέρι, καθ' ένας ας φανεί,
Το αίμα σας ας βράσει, με δίκαιον θυμόν,
μικροί μεγάλοι ομώστε, τυράννου τον χαμόν.

Λεβέντες αντρειωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,
ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννεί.
Μην καρτερείτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,
χωθείτε στο μπογάζι, μ' εμάς και σεις μαζί.

Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών,
σαν αστραπή χυθείτε, χτυπάτε τον εχθρόν.
Της Κρήτης και της Νύδρας, θαλασσινά πουλιά,
καιρός είν' της πατρίδος, ν' ακούστε την λαλιά.

Κι όσ' είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά,
οι νόμοι σας προστάζουν, να βάλετε φωτιά.
Με εμάς κι εσείς Μαλτέζοι, γενείτε ένα κορμί,
κατά της τυραννίας, ριχθείτε με ορμή.

Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί,
ζητά την συνδρομήν σας, με μητρική φωνή.
Τι στέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον εκστατικός;
τινάξου στο Μπαλκάνι, φώλιασε σαν αητός.

Τους μπούφους και κοράκους, καθόλου μην ψηφάς,
με τον ραγιά ενώσου, αν θέλεις να νικάς.
Συλήστρα και Μπραίλα, Σμαήλι και Κιλί,
Μπενδέρι και Χωτήνι, εσένα προσκαλεί.

Στρατεύματα σου στείλε, κ' εκείνα προσκυνούν
γιατί στην τυραννίαν, να ζήσουν δεν μπορούν.
Γκιουρντζή πια μη κοιμάσαι, σηκώσου με ορμήν,
τον Προύσια να μοιάσεις, έχεις την αφορμήν.

Και συ που στο Χαλέπι, ελεύθερα φρονείς
πασιά καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανείς.
Με τα στρατεύματά σου, ευθύς να σηκωθείς,
στης Πόλης τα φερμάνια, ποτέ να μη δοθείς.

Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά,
δικόν σας ένα μπέη, κάμετε βασιλιά.
Χαράτζι της Αιγύπτου, στην Πόλη ας μη φανεί,
για να ψοφήσει ο λύκος, όπου σας τυραννεί.

Με μια καρδιά όλοι, μια γνώμη, μια ψυχή,
χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθεί.
Να ανάψουμε μια φλόγα, σε όλην την Τουρκιά,
να τρέξει από την Μπόσνα, και ως την Αραπιά.

Ψηλά στα μπαϊράκια, σηκώστε τον σταυρόν,
και σαν αστροπελέκια, χτυπάτε τον εχθρόν.
Ποτέ μη στοχαστείτε, πως είναι δυνατός,
καρδιοχτυπά και τρέμει, σαν τον λαγόν κι αυτός.

Τριακόσιοι Γκιρτζιαλήδες, τον έκαμαν να ιδεί,
πως δεν μπορεί με τόπια, μπροστά τους να εβγεί.
Λοιπόν γιατί αργείτε, τι στέκεστε νεκροί;
ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κι εχθροί.

Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,
για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά.
Έτσι κι ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξουμε για μια
τα άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά.

Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,
και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.
Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψει ο σταυρός,
και στην δικαιοσύνην, να σκύψει ο εχθρός.

 Ο κόσμος να γλυτώσει, απ' αύτην την πληγή,
κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.