Να γιατί χθες, έγινε κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, κόλαφος η γνωμοδότηση Χρυσόγονου

Σήμερα συντελέστηκε ένα πρωτόγνωρο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Η πρόταση δυσπιστίας κατά μέλους της κυβέρνησης, αποτελεί σύμφωνα με το άρθρο 142 του κανονισμού της Βουλής , νόμιμο δικαίωμα του 1/6 της Βουλής. Η επίκληση χρονικού ορίου εξαμήνου από προηγούμενη πρόταση, είναι απολύτως σαφές από την παράγραφο 6 του ίδιου άρθρου του κανονισμού, ότι αναφέρεται ρητώς και κατηγορηματικώς, σε όμοια πρόταση δυσπιστίας.

Είναι απολύτως σαφές ότι η πρόταση δυσπιστίας κατά του συνόλου της κυβέρνησης και η πρόταση κατά μέλους, δεν έχουν καμία ομοιότητα. Η αποδοχή αρχικά από τον κύριο Σταμάτη της πρότασης, εκ μέρους της κυβέρνησης, και ειδικότερα η επισήμανσή του ότι δεν αμφισβητεί τη νομιμότητα της πρότασης, αποτελεί περίτρανη απόδειξη.

Η ετεροχρονισμένη διαφοροποίηση από τον πρωθυπουργεύοντα κ. Βενιζέλο, αφού το Προεδρείο είχε διακόψει προκειμένου να ξεκινήσει, με βάση τον κανονισμό, η τριήμερη συζήτηση, αποτελεί πρωτοφανή εξέλιξη.

Η απουσία του κ. Σαμαρά από τη Βουλή και η διεκπεραίωση του ρόλου του από τον κο Βενιζέλο, αποτελεί ένα ανοιχτό άδειασμα του πρωθυπουργού προς τον στενό συνεργάτη του και υπουργό Επικρατείας, κ. Σταμάτη.

Ο Κανονισμός της Βουλής παραβιάστηκε κατάφωρα, και η πρόταση μομφής δεν συζητήθηκε, μετά από παρέμβαση του «έγκριτου» Συνταγματολόγου κ. Βενιζέλου και μετά την επίκληση μιας γνωμοδότησης της επιστημονικής υπηρεσίας η οποία ποτέ δεν παρουσιάστηκε γιατί πολύ απλά ποτέ δεν υπήρξε. Την ίδια στιγμή άλλες γνωμοδοτήσεις και νομικές απόψεις που έχουν διατυπωθεί σε ανύποπτο χρόνο και επισημάνθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έγιναν αποδεκτές . (Χρυσόγονος, Καμτσίδου)

Κατόπιν αυτών, ο Πρόεδρος της Βουλής υπέπεσε και σε τρία ακόμα ατοπήματα, διεκπεραιώνοντας την εκτροπή, καθ’ υπαγόρευσιν Βενιζέλου, ως μη όφειλε:

Πρώτον αρνήθηκε την έναρξη της συζήτησης για τη πρόταση δυσπιστίας κατά του Υπουργού Οικονομικών, κατά παράβαση των υποχρεώσεών του. Και αρνήθηκε την τελική κρίση επί της εγκυρότητας ή μη από το σώμα, στο τέλος της 3ήμερης διαδικασίας, όπως προβλέπει σαφώς ο Κανονισμός (άρθρο 142 ΚτΒ) και δέχονται όλες οι επιστημονικές απόψεις, ακόμη και αυτές με διαφορετική ως προς το δια ταύτα εκτίμηση, όπως η αναφερόμενη από τον κο Βορίδη, άποψη Παραρά.

Δεύτερον, ενώ δήλωσε ότι θα θέσει στο σώμα, έστω και πριν την έναρξη της συζήτησης, την εγκυρότητα ή μη της πρότασης, τελικά ούτε αυτό έκανε, αφού μετά την αποχώρηση ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθώντας τις οδηγίες του Βενιζέλου δεν έθεσε καν το θέμα σε έγκριση του σώματος.

Τρίτον, ενώ όφειλε να διακόψει και να κατέλθει της έδρας μετά τη κατάθεση πρότασης μομφής εναντίον του, συνέχισε σα να μη συμβαίνει τίποτα να προεδρεύει και ερμήνευσε κατά το δοκούν το άρθρο 150 του κανονισμού, σε σχέση με τη μη διακοπή της διαδικασίας.

Διαβάστε τη Γνωμοδότηση Χρυσόγονου:

Ερώτημα

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αλέξης Τσίπρας μου έθεσε το ερώτημα εάν είναι επιτρεπτή η υποβολή πρότασης δυσπιστίας ατομικά κατά υπουργού πριν από την παρέλευση εξαμήνου αφότου η Βουλή απέρριψε πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, μέλος της οποίας είναι ο υπουργός.

Απάντηση

Ι. Στην παρ. 2 του άρθρου 84 του Συντάγματος ορίζεται: «Η Βουλή μπορεί με απόφασή της να αποσύρει την εμπιστοσύνη της από την Κυβέρνηση ή από μέλος της. Πρόταση δυσπιστίας μπορεί να υποβληθεί μόνο μετά την πάροδο εξαμήνου αφότου η Βουλή απέρριψε πρόταση δυσπιστίας. …».

Το δεύτερο εδάφιο της παραπάνω διάταξης θέτει τον κανόνα ότι για να υποβληθεί πρόταση δυσπιστίας πρέπει να έχει παρέλθει τουλάχιστον εξάμηνο από την απόρριψη της προηγούμενης. Ο κανόνας αυτός έχει βεβαίως νόημα μόνον όταν πρόκειται για την υποβολή νέας πρόταση δυσπιστίας κατά της ίδιας κυβέρνησης. Είναι αυτονόητο ότι, εάν εντός του εξαμήνου ορκιστεί νέα κυβέρνηση, ουδόλως κωλύεται η υποβολή πρότασης δυσπιστίας κατά αυτής. Με άλλα λόγια, η εφαρμογή του κανόνα προϋποθέτει την ταυτότητα του καθ’ ου η πρόταση.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, ο παραπάνω κανόνας δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση υποβολής διαδοχικών προτάσεων κατά της κυβέρνησης συλλογικά και κατά μέλους της ατομικά, οπότε επίσης δεν συντρέχει ταυτότητα του καθ’ ου η πρόταση. Όπως έχω υποστηρίξει σε ανύποπτο χρόνο, η εξάμηνη προθεσμία δεν εφαρμόζεται παρά μόνο για ταυτόσημες ως προς τον καθ’ ου προτάσεις, έτσι ώστε η απόρριψη πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης να μην εμποδίζει την υποβολή πρότασης δυσπιστίας κατά μέλους της πριν την πάροδο εξαμήνου (Κ. Χρυσόγονος, Συνταγματικό δίκαιο, Εκδ. Σάκκουλα 2003, σ. 555).

Την άποψη αυτή, μολονότι είχε υποστηριχθεί παλαιότερα και η αντίθετή της (βλ. Π. Παραρά, Σύνταγμα 1975 – Corpus, τόμ. ΙΙΙ, Εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα 1999, σ. 203), επιβεβαιώνει και η πλέον πρόσφατη μονογραφία για την κυβερνητική ευθύνη που διαθέτει η ελληνική βιβλιογραφία. Σ’ αυτήν αναφέρεται, επί λέξει, ότι «η προθεσμία αυτή δεν ισχύει, όταν η προγενέστερη πρόταση μομφής δεν αφορούσε το υπουργικό συμβούλιο στο σύνολό του ή τον πρωθυπουργό, αλλά μεμονωμένο μέλος της κυβέρνησης… Αν, δηλαδή, απορριφθεί πρόταση μομφής που στρέφεται κατά της κυβέρνησης, δεν παρεμποδίζεται η υποβολή νέας, που στοχεύει στην απομάκρυνση υπουργού, εντός του εξαμήνου» (Ιφ. Καμτσίδου, Το κοινοβουλευτικό σύστημα. Δημοκρατική αρχή και πολιτική ευθύνη, Εκδ. Σαββάλα 2011, σ. 267).

Εξάλλου, η παραπάνω άποψη επιβεβαιώνεται κατ’ ουσίαν και από δύο περαιτέρω επιχειρήματα, ένα τελολογικό και ένα συστηματικό. Καταρχάς, προφανής σκοπός της περί εξαμήνου διάταξης του άρθρου 84 παρ. 2 Συντ. είναι η διασφάλιση της κυβερνητικής σταθερότητας, η οποία όμως μόνον από ενδεχόμενη αποδοχή πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης συλλογικά κινδυνεύει και όχι από την αποδοχή τέτοιας πρότασης ατομικά κατά υπουργού. Στη δεύτερη περίπτωση ο υπουργός υποχρεούται μεν σε παραίτηση, η συνταγματική ωστόσο θέση της κυβέρνησης συλλογικά ουδόλως θίγεται.

Περαιτέρω, από τη διάταξη του άρθρου 85 Συντ., σύμφωνα με την οποία «τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, καθώς και οι Υφυπουργοί είναι συλλογικώς υπεύθυνοι για τη γενική πολιτική της Κυβέρνησης και καθένας από αυτούς για τις πράξεις ή παραλείψεις της αρμοδιότητάς του», προκύπτει ότι διακρίνεται σαφώς η ατομική πολιτική ευθύνη των μελών της κυβέρνησης έναντι της συλλογικής ευθύνης της ίδιας της κυβέρνησης (βλ., ενδεικτικά, Ευ. Βενιζέλου, Μαθήματα συνταγματικού δικαίου, 2η έκδ., Εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα 2008, σ. 559, Κ. Μαυριά, Συνταγματικό δίκαιο Ι, Εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα 2000, σ. 543, Δ. Θ. Τσάτσου, Συνταγματικό δίκαιο, τόμ. Β΄, Οργάνωση και λειτουργία της πολιτείας, 2η έκδ., Εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα 1993, σ. 292 επ.). Επομένως, η απόδοση ατομικής πολιτικής ευθύνης με την υποβολή πρότασης δυσπιστίας κατά ορισμένου μέλους της κυβέρνησης είναι σαφώς διακεκριμένη έναντι της απόδοσης πολιτικής ευθύνης συλλογικά στην κυβέρνηση.

II. Σύμφωνα με το άρθρο 142 παρ. 3 του Κανονισμού της Βουλής, αν διαπιστωθεί ότι η πρόταση υπογράφεται από τον ελάχιστο απαιτούμενο αριθμό βουλευτών, η Βουλή διακόπτει τις (νομοθετικές ή άλλες) εργασίες της και επακολουθεί η έναρξη συζήτησης της πρότασης. Η κατά τη διάταξη αυτή διαπίστωση γίνεται προφανώς από το Προεδρείο της Βουλής και η αρμοδιότητα του τελευταίου εξαντλείται σ΄ αυτήν. Ούτε στο άρθρο 142 ούτε στα άρθρα 11 και 12 και 14 του Κανονισμού, τα οποία καθορίζουν τις αρμοδιότητες του Προέδρου, των λοιπών μελών του Προεδρείου και της Διάσκεψης των Προέδρων, περιέχεται οποιαδήποτε πρόβλεψη περί δυνατότητας του Προεδρείου (ή της Διάσκεψης των Προέδρων) να απορρίψει το ίδιο πρόταση δυσπιστίας, επειδή κατά τη γνώμη της πλειοψηφίας των μελών του Προεδρείου (ή της Διάσκεψης των Προέδρων) ή προσωπικά του Προέδρου η πρόταση αυτή δεν πληροί τις προϋποθέσεις των άρθρων 84 του Συντάγματος και 142 του Κανονισμού της Βουλής σχετικά με τον χρόνο υποβολής της. Μόνη αρμόδια να απορρίψει την πρόταση δυσπιστίας, σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις, είναι η Ολομέλεια της Βουλής, αφού εννοείται προηγηθεί συζήτησή της με τους όρους της παρ. 4 του άρθρου 142 του Κανονισμού της Βουλής.

Συμπέρασμα

Η απόρριψη πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης δεν εμποδίζει την υποβολή πρότασης δυσπιστίας κατά μέλους της πριν την πάροδο εξαμήνου και πάντως μόνη αρμόδια να τη συζητήσει και στη συνέχεια να την απορρίψει είναι η Ολομέλεια της Βουλής, εφόσον η πρόταση φέρει τις υπογραφές τουλάχιστον του ενός έκτου του συνόλου των βουλευτών.

Θεσσαλονίκη, 30.03.2014

Πηγή: koutipandoras.gr

«Η Νονά»

Η καινούργια ταινία του Στέλιου Κούλογλου, με τίτλο «Η Νονά» και θέμα τον βίο και την πολιτεία της Άγκελα Μέρκελ αναδεικνύει ένα πλούσιο υλικό: εικόνες από τη ζωή στην Ανατολική Γερμανία, γερμανικό σινεμά του 1980, διαγγέλματα της Μέρκελ, συνεντεύξεις της Ναόμι Κλάιν, του Ούλριχ Μπεκ κ.ά., σκηνές από μια θεατρική παράσταση στην Αθήνα με θέμα τις αυτοκτονίες, σκηνές της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα του 2014, στιγμιότυπα της γερμανικής και ευρωπαϊκής πολιτικής.

Η ταινία κάνει την πρεμιέρα της, αύριο, Τρίτη 18 Μαρτίου, στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης, ενώ από την Πέμπτη θα παίζεται σε δυο κινηματογράφους της Αθήνας (Ααβόρα, τέρμα Ιπποκράτους και Αλεξάνδρα new star art cinema, στην Καλλιθέα).

«Η Νονά». O τίτλος νομίζω σοκάρει, άλλους θετικά και άλλους αρνητικά. Για να είμαι ειλικρινής, συγκαταλέγομαι στους δεύτερους… Η ταινία δανείζεται τον τίτλο της από το βιβλίο της Γερτρούδης Χέλερ Η Νονά (έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λιβάνη). Κι εμένα με ξένισε ο τίτλος, αρχικά: μια ευρωπαία ηγέτης, και μάλιστα αυτού του διαμετρήματος, χαρακτηρίζεται με έναν όρο που παραπέμπει στη Μαφία!

Η Χέλερ –η οποία, παρεμπιπτόντως, είναι Χριστιανοδημοκράτισσα–, όπως μου είπε, θεωρεί ότι ο τίτλος αυτός εκφράζει την πολιτική της Μέρκελ: ομερτά, νόμος της σιωπής, προδοσίες και «δολοφονίες» — πολιτικές βέβαια. Θα τα δείτε όλα αυτά στην ταινία, η Χέλερ μας εξηγεί, λ.χ., πώς η Μέρκελ πρόδωσε τον Χέλμουτ Κολ.

Κι όσον αφορά τους εκβιασμούς, ας θυμηθούμε πώς εκβιάστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου, ενώ η Ελλάδα ήταν στο χείλος της κατάρρευσης, να αγοράσει όπλα. Ή ο ιρλανδός υπουργός Οικονομικών, που ήθελε να αφήσει μια τράπεζα να χρεοκοπήσει. Ο Τρισέ τον απείλησε ότι θα του κόψει τη ρευστότητα, κι έτσι του επέβαλε να σώσει την τράπεζα, δηλαδή τα γερμανικά κεφάλαια...

Διαβάστε: Η Νονά: Από την ευρωπαϊκή Γερμανία στη γερμανική Ευρώπη

5 χρόνια απο την δολοφονία που "έστριψε" το τιμόνι της ιστορίας

Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008, μια σφαίρα θα σημαδέψει και θα καθορίσει την ιστορία. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, 15 ετών, μαθητής πυροβολείται στο στήθος απο τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα, σε ένα στενό στα Εξάρχεια. Χωρίς κανέναν λόγο και αιτία. Αποτέλεσε όμως την αφορμή που πυροδότησε τα λεγόμενα πλέον "Νέα Δεκεμβριανά" που σημάδεψαν την ελληνική κοινωνία και καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις. Η δολοφονία του Αλέξη αποτέλεσε ουσιαστικά την συμβολική έναρξη της παρακμής της χώρας που όδευε ήδη προς την κρίση. Λίγα λεπτά μετά τις 9.00 το βράδυ, ένα περιπολικό στο οποίο επέβαιναν οι ειδικοί φρουροί Επαμεινώνδας Κορκονέας και Βασίλης Σαραλιώτης αγνοεί την εντολή να μεταβεί σε τροχαίο περιστατικό στην Λεωφ. Αλεξάνδρας. "Γλιστράει" στα στενά των Εξαρχείων και σταθμεύει στην διασταύρωση των οδών Τζαβέλα και Μεσολογγίου. Εκεί, οι δυο αστυνομικοί προκαλούν μια ομάδα νεαρών που κάθονται στο πεζοδρόμιο και διαπληκτίζονται μαζί τους. Πετάνε μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης και φεύγουν για να επιστρέψουν λίγα λεπτά αργότερα πεζή. Έρχονται ξανά σε φραστικό διαπληκτισμό με τους νεαρούς. Ο Κορκονέας βγάζει το όπλο του και σημαδεύει στο στήθος τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Ένας 15χρονος πολίτης πέφτει νεκρός απο σφαίρα αστυνομικού.

Η δολοφονία του Αλέξη ανοίγει το καπάκι της οργής σε μια εποχή που η Ελλάδα "βράζει" απο τα πολιτικά σκάνδαλα του Βατοπεδίου, των Υποκλοπών και της υπόθεσης Ζαχόπουλου, από την απόγνωση της "γενιάς των 700 ευρώ με μπλοκάκι" που σε λίγα χρόνια θα γίνει... θεσμός του κράτους, απο την αστυνομική βία που δεν τιμωρείται και κατηγορούνται οι "ζαρτινιέρες". Ξεσπούν διαδηλώσεις και ταραχές σε όλη τη χώρα. Την επόμενη ημέρα, το κέντρο της Αθήνας μετατρέπεται σε πεδίο μάχης όπου κυριαρχούν οι εμπρησμοί, τα οδοφράγματα, ο πετροπόλεμος, οι μολότοφ και τα χημικά.

Δύο ημέρες μετά την δολοφονία ξεκινούν οι μεγάλες διαδηλώσεις στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και σε κάθε πόλη της Ελλάδας. Μαθητές και φοιτητές βάζουν λουκέτο στις πόρτες των σχολείων και των πανεπιστημίων τους και κάνουν κατάληψη στα κτήρια! Χιλιάδες νέοι συγκεντρώνονται το βράδυ στο κέντρο, πραγματοποιώντας πορεία διαμαρτυρίας. Την ίδια ώρα, ομάδες αγνώστων προξενούν καταστροφές, ενώ πυρπολούν και κτίρια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συγκρούσεις με την Αστυνομία όλη νύχτα που σημαδεύεται απο το κάψιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου που ο Δήμος της Αθήνας είχε στήσει στην Πλατεία Συντάγματος.

Τρείς μέρες μετά, γίνεται η κηδεία του Αλέξη και η προκλητική στάση της Αστυνομίας οδηγεί τα πράγματα στα άκρα με τα ξένα μέσα να κάνουν λόγο για εξέγερση, την κυβέρνηση να χάνει τον έλεγχο και το Μαξίμου να δέχεται εισηγήσεις για την επιβολή στρατιωτικού νόμου. Θα χρειαστεί να περάσουν μέρες και να έρθουν οι γιορτές των Χριστουγέννων για να καταλαγιάσει η ένταση.

Οι μέρες εκείνες καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις. Αποτέλεσαν το σημείο καμπής για την τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που πλέον οδηγούνταν στην φθορά ενώ η επικοινωνιακή διαχείριση οδήγησε στην πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών της νέας δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ, που άγγιξε το 20%, καβαλώντας το κύμα της δυναμικής που δημιούργησε η τοποθέτηση του νεαρού Αλέξη Τσίπρα στο τιμόνι της. Την ίδια στιγμή άνοιγε ο δρόμος στο ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου να αναλάβει δέκα μήνες μετά την εξουσία, με 43% των ψήφων. Λίγους μήνες μετά να η χώρα δένεται χειροπόδαρα στο μνημόνιο και βυθίζεται μέχρι και σήμερα στην ύφεση. Ο Αλέξης πάντως δεν έμαθε γιατί πέθανε. Κασσιανός Τζέλης.

Ανδρέας Παπανδρέου, 1995: Συρίκνωση της Εθνικής Δύναμης στο βωμό των κρίσεων και των συμφερόντων... με σαφές σχέδιο.

ο Τσίπρας τόλμα, ότι έριξε τον Παπανδρέου, για το λαό και την Χώρα.

Χθες  ο κ. Τσίπρας μίλησε ξεκάθαρα στην διακαναλική υπέρ του Λαού και της Ελλάδας.

Δηλαδή για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με "κοινές μετοχές" με "δικαίωμα ψήφου". Αυτό πολύ απλά σημαίνει πως τα απίστευτα Δις ΕΥΡΩ που έχουν δοθεί στις τράπεζες (και που πήγαν;;;) από το 2008 έως σήμερα (πολύ πιθανόν υπερβαίνουν το χρέος του 2009 που μας έβαλε στο ΔΝΤ!!!) θα είναι χρήματα του ελληνικού κράτους κι όχι δωράκι στις ιδιωτικές αυτές εταιρίες.

Στις 8.11.2011, είχαμε την ακόλουθη ανάρτηση "όταν τα ΜΜΕ αντικατέστησαν τα τανκς" και αφορά την αποδόμηση και πτώση του τότε Πρωθυπουργού μέσα σε δύο μόλις ώρες από τα ΜΜΕ που τόσον καιρό τον πατρονάριζαν όταν "τόλμησε" και είπε το αντίστοιχο...

Μείωση μισθών, κομμένα δώρα, η ανεργία καλπάζει, φόροι που πέφτουν σαν καρπαζιές στον λαό...

Όλα πηγαίνουν προς το χειρότερο, ο λαός πλήρωνει και ξαναπληρώνει για τους υπόλοιπους, τους άλλους, τους ελάχιστους.

Και φτάνουμε στο "κούρεμα", που συνοδεύεται με επανακεφαλαίωση των τραπεζών (ουσιαστικά μιλάμε για εθνικοποίηση των τραπεζών η οποία αποτελεί και μονόδρομο μιας και όλοι θυμόμαστε που πήγαν ή πιο σωστά που δεν πήγαν τα χρήματα που έλαβαν οι τράπεζες ως λευκή επιταγή από την κυβέρνηση Καραμανλή).

Η "αναμόχλευση" περιορίζεται (τουλάχιστον εδώ οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται σε αποδεκτή κατάσταση) αλλά η περιουσία τους σε ακίνητα είναι ξεκάθαρα εικονική (μιας και η πραγματική αξία τους βρίσκεται δύο ή και τρεις φορές κάτω από την "αναγραφόμενη", αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που έχουν παγώσει τους πλειστηριασμούς, όχι για τον λαό).

Η κρατικοποίηση των τραπεζών δεν μπορεί να αποφευχθεί μιας και οι ίδιες δεν δείχνουν να εχουν σκοπό ή δεν μπορούν να στηρίξουν την οντότητα τους.

Μετά την πολύ κακή κατασταση που έχει πριέλθει η χώρα τίποτα δεν δείχνει ικανό να προστατέψει το καθεστώς των τραπεζών εκτός από μία "ανατροπή".

Σε άλλες εποχές οι ανατροπές γίνονταν με τανκς (αν και η ιδιαίτερη συμπεριφορά της Αστυνομίας την Κυριακή και την Δευτέρα που μας πέρασε καθώς και η ξαφνική αλλάγη στις ένοπλες δυνάμεις ξυπνούν θυμισες), αλλά για το 2011 και μάλιστα σε κράτος της ΕΕ αυτό φαντάζει αδύνατο...

Κι όμως τα ΜΜΕ που ως τότε κοιμούνται αλλά και πατρονάραν, θα μπορούσε να πει κανείς, τα ως τώρα αντιλαικά μέτρα ξυπνούν και ξεσπούν με τρομερή μανία κατά του πρωθυπουργού και μόνον όταν συμφώνησε στην επανακεφαλαίωση. Αιτία του κακού και ρίζα για όλα σε αυτή την χώρα σε μία και μόνο στιγμή ένας άνθρωπος! Έφυγε χθες, σήμερα;

Σήμερα λοιπόν, τα ΜΜΕ, μας τάζουν να παρακαλλάμε έναν άνθωπο των τραπεζών να γίνει Πρωθυπουργός της χώρας μας. Οι πολιτικοί πετούν την καυτή πατάτα ο ένας στον άλλο και κάνεις δεν δείχνει πρόθυμος αλλά ούτε και συζητά την επανακεφαλαίωση των τραπεζών που θα διασφάλιζε τις καταθέσεις των "μικροελλήνων"...

Κάποιοες αποφάσεις θέλουν να πάρουν, αλλά κανείς πολιτικός δεν θέλει να συνδεθεί με αυτές. Ο ΓΑΠ θα προχωρούσε στην επανακεφαλαίωση των τραπεζών αλλά ανατράπηκε η επιλογή και η ρότα του.

Τι είναι αυτό που θα προχωρήσουν άλλοι πολιτικοί μας αλλά δεν θέλουν όπως φαίνεται κανείς τους να χρεωθεί τις επιλογές αυτές;;;

Είναι ξεκάθαρο πως όπως κάποτε υπήρχε το κώνειο, τα άρματα κτλ εμείς ζήσαμε μία ανατροπή προιόν των ΜΜΕ (και τα οποία μάλιστα κατάφεραν ότι κατάφεραν στην δύση τους μιας και πλέον αποτελούν παρελθόν καθώς η μία εφημερίδα κλείνει μετά την άλλη και οι τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν χάσει τα πρωτεία της ενημέρωσης από τα νέα ηλεκτρονικά μέσα!!!).

Υ.Γ. Από την αλήθεια της ρητορείας προτιμώ τη ρητορεία της αλήθειας

Αυτό το κεφάλαιο του ΠΑΣΟΚ μοιάζει με επίλογο

Το ΠΑΣΟΚ ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο. Αλλά μάλλον κλείνει το βιβλίο. Για πρώτη φορά το ερώτημα δεν είναι τι λέει αυτό το κεφάλαιο αλλά πόσοι θα το διαβάσουν. Στην πιο κρίσιμη περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, το κόμμα που κυβέρνησε την Ελλάδα τα περισσότερα χρόνια της Μεταπολίτευσης, δεν συρρικνώνεται μόνο στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων, αλλά ποσοστοποιεί την πολιτική του αμηχανία.

Μερικά από τα ιστορικά του στελέχη δεν καταφέρνουν να συγκεντρώσουν ούτε τον απαραίτητο αριθμό για να κατέβουν υποψήφιοι πρόεδροι. Έτσι το ΠΑΣΟΚ για τον ένα ή άλλο λόγο εκπροσωπείται σήμερα από τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Δεν υπάρχει δηλαδή άνθρωπος στο ΠΑΣΟΚ για να εκφράσει κάτι διαφορετικό από αυτό που εκφράζει η αλαζονική, νεοφιλελεύθερη ,αυτάρεσκη ματιά του Βενιζέλου; Και να υπάρχει δεν τον εμπιστεύονται. Δεν είναι αυτό που χρειάζονται.

Το ποιός είναι ο Βενιζέλος, τι εκπροσωπεί ηθικά και πολιτικά το ξέρουν στο ΠΑΣΟΚ καλύτερα από μένα. Ξέρουν και την πρακτική του και τα επίθετα που του αποδίδουν. Ο Βενιζέλος είναι η ιστορία του πολιτικού μας συστήματος. Και το ομοίωμά του. Αν τρομάζετε, έχετε απόλυτο
δίκιο.

Ο Λοβέρδος αφέθηκε στα πληθωρικά χέρια του, ο Χρυσοχοίδης του έπλεξε το εγκώμιο και ο Πάγκαλος του χάρισε την ανοχή του. Όσο περνάνε οι μέρες, θα γίνει ο κομματικός ήρωας, ο αρχηγός που δεν έχουν. Ο λόγος είναι απλός. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να σώσει κανέναν. Παλεύει να σωθεί το ίδιο. Όλοι αυτοί που μεγάλωσαν στην πολιτική του κρεβατοκάμαρα ήταν είτε εξαρτημένοι πολιτικά είτε διεφθαρμένοι από την εξουσία, για να ονειρευτούν ένα άλλο ΠΑΣΟΚ ή μια άλλη κοινωνία. Στην καθημερινότητά τους δεν ζούσαν μέσα στην κοινωνία, αλλά η κοινωνία ζούσε από αυτούς. Μόνο που αυτός ο κύκλος έκλεισε

Έτσι στο ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμία σημασία οι πολιτικές θέσεις ή οι ιδεολογικές διαφορές. Όλα είναι προσωπικά και προσβλέπουν στην επιβίωση. Ο Βενιζέλος φαίνεται να είναι αρκετά αδίστακτος για να την υποσχεθεί την ώρα που το έχουν ανάγκη. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα εκπαιδευμένο κόμμα. Αντανακλαστικά κινείται εκεί που πέφτει το προσωπικό βάρος .Γεννήθηκε και μεγάλωσε με προσωπολατρεία. Και όπως συμβαίνει πάντα σε καθεστώτα προσωπολατρείας, στο τέλος κατασπαράσσουν αυτόν που λάτρεψαν. Εκτός αν προλάβει να πεθάνει.
Γαντζωμένο από το σακάκι του Βενιζέλου, με την ίδια ευκολία που λάτρεψε την fit κινησιολογία του Γιώργου, το κόμμα του Αντρέα Παπανδρέου προσπαθεί κάτι να γράψει. Και μάλλον είναι ο επίλογος. Είναι κρίμα μόνο που αποδεικνύεται πως σε αυτό το ΠΑΣΟΚ, ταιριάζει τελικώς ο Βενιζέλος

πηγή: κουτί της Πανδώρας

όταν κλέβεις αυτόυς που στήριξαν την Ελλάδα και νομοσχεδείς το ακαταδίωκτο για όσους "εξαφανίζουν" τα χρήματα από τις τράπεζες...

«Είμαι αγανακτισμένος με την κοροϊδία τους. Δεν αντέχω άλλο. Μας κλέβουν συνεχώς. Μου κόβουν την σύνταξη, την οποία έβγαλα με αίμα και ιδρώτα. Καταστρέφουν ολόκληρες γενιές Ελλήνων». Με αυτά τα λόγια, ο συνταξιούχος ναυτικός και μέλος του ΠΑΣΟΚ, κ. Νικόλαος Λεμονής εξηγεί τα αίτια που τον ώθησαν στο να «γιαουρτώσει» τον Ε. Βενιζέλο, κατά την διάρκεια της Εθνικής Συνδιάσκεψης του ΠΑΣΟΚ.

Συνέντευξη στον ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΧΙΟΝΗ από το TSANTIRI.GR

Ο κ. Λεμονής, ο οποίος είναι άτομο με ειδικές ανάγκες, καθώς το ένα του άκρο είναι τεχνητό, «συγκεντρώνει» όλη την αξιοπρέπεια και την οργή που χαρακτηρίζουν τον Έλληνα πολίτη αυτή την περίοδο. Βετεράνος της ζωής πια, δηλώνει εξοργισμένος με όλους αυτούς που ξεγέλασαν τον ελληνικό λαό. Νιώθει εξαπατημένος και προδομένος και από το ίδιο του το κόμμα, το ΠΑΣΟΚ.

«Μόνο την καρέκλα θέλουν». «Τόσο καιρό έκλεβαν τον κοσμάκι και τώρα με ποιο δικαίωμα έρχονται να μας ζητήσουν την ψήφο μας; Αυτοί κατέστρεψαν όχι μόνο εμένα, αλλά και τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου», μας εξομολογείται συγκινημένος ο κ. Νικόλας.
«Η τριανδρία του κακού, όπως ονομάζω εγώ τον Βενιζέλο, τον Λοβέρδο και τον Κουτρουμάνη, μαζί με όλο το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ μας λεηλάτησαν στην κυριολεξία. Όλοι αυτοί είναι κοντοβράκηδες… δεν φοράνε παντελόνια… πρέπει να τα βγάλουν» υπερθεματίζει κάνοντας παράλληλα έκκληση στον ελληνικό λαό να καταψηφίσει τα δύο μεγάλο κόμματα.
«Μας έχουν κάνει ζητιάνους, μας έχουν καταστρέψει την αξιοπρέπεια μας. Μόνο την καρέκλα θέλουν και από εκεί και πέρα δεν τους νοιάζει ο κοσμάκης».

«Πρέπει να φύγει η λαίλαπα που κατέστρεψε την Ελλάδα». Από μικρό παιδί, ο κ. Νικόλας ήταν πολιτικοποιημένος. Πολέμιος της Χούντας, συνελήφθηκε αρκετές φορές από την αστυνομία. Αργότερα, υπήρξε θερμός υποστηρικτής του Αντρέα Παπανδρέου. «Θέλω το ΠΑΣΟΚ να ξαναγίνει κεντροαριστερό κόμμα, όπως ήταν επί Αντρέα Παπανδρέου. Τώρα το κόμμα έχει πάρει την κατρακύλα. Η αρχή έγινε από τον Σημίτη. Ο Σημίτης κατέστρεψε την χώρα. Έκλεψε τα πάντα»
Επίσης, διατείνεται ότι το ΠΑΣΟΚ οφείλει να κάνει μια νέα αρχή. «Με νέες αρχές και κεντροαριστερή ιδεολογία πρέπει να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του. Αλλιώς είναι προτιμότερο να διαλυθεί εντελώς. Πρέπει να φύγει αυτή η λαίλαπα που κατέστρεψε την Ελλάδα. Ο Βενιζέλος δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Μέλος της κυβέρνησης ήταν τόσο καιρό. Αυτός έκοψε τις συντάξεις, αύξησε τις τιμές των προϊόντων. Αυτός είναι υπαίτιος για πολλά δεινά».
Επιπρόσθετα, τονίζει την απουσία δημοκρατίας εντός του κόμματος. «Δεν υπάρχει δημοκρατία στο ΠΑΣΟΚ. Ο βουλευτής δεν έχει δικαίωμα γνώμης, καθώς εξαναγκάζεται να συμμορφώνεται με την κομματική γραμμή. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κτήμα κανενός, δεν κληρονομείται από κανέναν». , συνέχισε ο αγανακτισμένος συνταξιούχος.

«Όχι μόνο γιαούρτι, αλλά χαράκωμα τους αξίζει». Ενθυμούμενος την ολιγόλεπτη συνάντηση που είχε με τον κ. Βενιζέλο, μας αφηγείται πως «ο Βενιζέλος φοβήθηκε μήπως του έβγαζα όπλο. Καθώς έψαχνα στην τσάντα μου το γιαούρτι, είχε κιτρινίσει ολόκληρος. Είχε μείνει ασάλευτος για ορισμένα λεπτά». Τον ρωτήσαμε αν θα του επιτιθόταν ξανά σε περίπτωση που του δινόταν η ευκαιρία. «Βεβαίως και θα το ξαναέκανα και όχι μόνο στον Βενιζέλο, αλλά σε κάθε έναν που συνέβαλε στην εξαθλίωση του Έλληνα πολίτη. Όχι μόνο γιαούρτι, αλλά χαράκωμα τους αξίζει. Αυτοί μου δίνουν το δικαίωμα να τους ρίξω το γιαούρτι. Αυτοί με ανάγκασαν»

«Θα κάνω μάχη κατά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ». «Είμαι έτοιμος να κάνω μάχη εναντίον του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, προκειμένου να μην σκλαβώσουν και κοροϊδέψουν τον λαό ξανά. Ο λαός πρέπει να τους μαυρίσει με την ψήφο του. Η χώρα χρειάζεται κάποιον δυναμικό, που να μπορεί να πει όχι στους Ευρωπαίους. Αυτός ο κάποιος μόνο από την Αριστερά μπορεί να προέρχεται»
Όσον αφορά τον κ. Βενιζέλο τον χαρακτήρισε θρασύδειλο, ενώ σκληρή ήταν και η γλώσσα που χρησιμοποίησε για τον Σαμαρά. «Ο Σαμαράς μας παίζει παιχνίδι, θέλει να υφαρπάξει την ψήφο μας. Έχει ήδη υπογράψει την υποτέλεια του λαού. Μην το παίζει αθώα περιστερά».
«Απορώ», συνεχίζει, «με αυτούς που πάνε και τους χειροκροτούν. Ποιος μπορεί να τους εμπιστευθεί; Ποιος να τους πιστέψει ότι μπορούν να σώσουν την χώρα; Μαύρο και στους δύο. Αυτό τους χρειάζεται».

«Είμαστε σκουλήκια για αυτούς». «Για αυτούς είμαστε σκουλήκια. Αλλά τα σκουλήκια θα πρέπει να τους φάνε. Θα άφηναν τον πατέρα τους και την μάνα τους χωρίς ρεύμα, μες τον χειμώνα. Θα τους άφηναν να ζήσουν με 400ευρώ;»

Επίσης, απαντά σε όσους τον χαρακτήρισαν «προβληματικό άτομο». Κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών άφησαν να εννοηθεί πως ο κ. Νικόλαος είναι ένα προβληματικό άτομο. Ό ίδιος εξοργισμένος με τα ψεύδη τους, απαντά πως «Φυσικά και δεν είμαι τρελός. Ας έρθουν να συζητήσουν μαζί μου και μετά να μου το πουν. Με την ίδια λογική και όλοι όσοι αποδοκιμάζουν κατά καιρούς τους πολιτικούς είναι τρελοί; Αν ήταν άνδρες να έρθουν να μου το πουν στα ίσια. Ας έρθουν εδώ και θα δούμε ποιοι είναι τρελοί τελικά».

Τράπεζες: μετά από μία τριετία

του Τάσου Τέλλογλου από το protagon.gr

Όταν το φθινόπωρο του 2008 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφάσιζε να «σώσει» τις τράπεζες με 28 δισ. εκατομμύρια ευρώ, το σύνθημα του ήταν να «σώσουμε τον Χ», ο μεγαλομέτοχος μιας απ' τις 4 συστημικές τράπεζες, είχε χάσει πολλά έμμεσα και άμεσα στην αμερικανική κρίση έστω και αν η ελληνική του τράπεζα δεν είχε, όπως μας ζαλίζουν έκτοτε οι ειδικοί, έκθεση σε τοξικά προϊόντα. Τον σώσαμε λοιπόν. Η τράπεζά του ήταν «συστημική τράπεζα» (με άλλες τρείς Εθνική, Alpha και Πειραιώς) και η επιβίωσή του είχε σχέση με την επιβίωση όλων μας.

Από τότε, από το πρώτο πακέτο διάσωσης με το οποίο είχε διαφωνήσει ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, έτρεξε πολύ νερό στο αυλάκι χωρίς ούτε η ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε τα κόμματα της αριστεράς να μας προστατεύσουν με τις νομοθετικές τους πρωτοβουλίες από τις αιτίες που προκάλεσαν την κρίση του 2008 και την ανάγκη να πληρώσει ο Έλληνας φορολογούμενος για μετόχους που είχαν «παίξει» τα χρήματά τους σε προϊόντα της αμερικάνικης αγοράς από τα οποία το μόνο που αντιλαμβάνονταν –παραλλάζοντας τον Ουώρεν Μπάφετ -ήταν το ποσοστό του κέρδους του προϊόντος.

Το 2007 οι τέσσερεις «συστημικές» τράπεζες διαφήμιζαν κέρδη +73%(η Εθνική), +50%(η Πειραιώς), +34,7%(η Alpha), +32,1%(η Eurobank). Είναι εξαιρετικά προβληματικό για κάποιον που «τρώει» μόνος, με τους μετόχους του, τέτοια ποσοστά κερδών, να «μοιράζεται» με την κοινωνία τις ζημιές. Το φετινό φθινόπωρο, 3 χρόνια μετά, οι τράπεζες παίρνουν χρήματα από το 4ο παρόμοιο πρόγραμμα. Το ελληνικό δημόσιο έχει φθάσει να έχει εγγυηθεί εκδόσεις 86 δίσ. σε ομόλογα που έχουν εκδώσει οι Τράπεζες, η εξάρτηση των τραπεζών μας από την ΕΚΤ έχει προσεγγίσει τα 78 δισ. ενώ 26,5 δισ. έχουν «τραβήξει» από το European Liquidity Assistance μέσω της ΤτΕ.

Για ποια κρατικοποίηση μιλάνε ακριβώς; Αυτή που έχει ήδη γίνει; Πριν από δύο εβδομάδες μία από τις τέσσερεις συστημικές τράπεζες βγήκε στην «γύρα» για λίγα «ψιλά» από τις άλλες που ήταν απρόθυμες να της δανείσουν. Δεν είχε πλέον τη δυνατότητα να «αντλήσει» χρήματα από τον ELA διότι δεν είχε τίποτα να δώσει. Αν δεν έχει η Τράπεζα να δώσει γιατί να της δώσει το κράτος χωρίς να διασφαλίσει τα δικαιώματά των φορολογουμένων που θα πληρώσουν;

2011, όταν τα ΜΜΕ αντικατέστησαν τα τανκς

Μείωση μισθών, κομμένα δώρα, η ανεργία καλπάζει, φόροι που πέφτουν σαν καρπαζιές στον λαό...

Όλα πηγαίνουν προς το χειρότερο, ο λαός πλήρωνει και ξαναπληρώνει για τους υπόλοιπους, τους άλλους, τους ελάχιστους.

Και φτάνουμε στο "κούρεμα", που συνοδεύεται με επανακεφαλαίωση των τραπεζών (ουσιαστικά μιλάμε για εθνικοποίηση των τραπεζών η οποία αποτελεί και μονόδρομο μιας και όλοι θυμόμαστε που πήγαν ή πιο σωστά που δεν πήγαν τα χρήματα που έλαβαν οι τράπεζες ως λευκή επιταγή από την κυβέρνηση Καραμανλή).

Η "αναμόχλευση" περιορίζεται (τουλάχιστον εδώ οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται σε αποδεκτή κατάσταση) αλλά η περιουσία τους σε ακίνητα είναι ξεκάθαρα εικονική (μιας και η πραγματική αξία τους βρίσκεται δύο ή και τρεις φορές κάτω από την "αναγραφόμενη", αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που έχουν παγώσει τους πλειστηριασμούς, όχι για τον λαό).

Η κρατικοποίηση των τραπεζών δεν μπορεί να αποφευχθεί μιας και οι ίδιες δεν δείχνουν να εχουν σκοπό ή δεν μπορούν να στηρίξουν την οντότητα τους.

Μετά την πολύ κακή κατασταση που έχει πριέλθει η χώρα τίποτα δεν δείχνει ικανό να προστατέψει το καθεστώς των τραπεζών εκτός από μία "ανατροπή".

Σε άλλες εποχές οι ανατροπές γίνονταν με τανκς (αν και η ιδιαίτερη συμπεριφορά της Αστυνομίας την Κυριακή και την Δευτέρα που μας πέρασε καθώς και η ξαφνική αλλάγη στις ένοπλες δυνάμεις ξυπνούν θυμισες), αλλά για το 2011 και μάλιστα σε κράτος της ΕΕ αυτό φαντάζει αδύνατο...

Κι όμως τα ΜΜΕ που ως τότε κοιμούνται αλλά και πατρονάραν, θα μπορούσε να πει κανείς, τα ως τώρα αντιλαικά μέτρα ξυπνούν και ξεσπούν με τρομερή μανία κατά του πρωθυπουργού και μόνον όταν συμφώνησε στην επανακεφαλαίωση. Αιτία του κακού και ρίζα για όλα σε αυτή την χώρα σε μία και μόνο στιγμή ένας άνθρωπος! Έφυγε χθες, σήμερα;

Σήμερα λοιπόν, τα ΜΜΕ, μας τάζουν να παρακαλλάμε έναν άνθωπο των τραπεζών να γίνει Πρωθυπουργός της χώρας μας. Οι πολιτικοί πετούν την καυτή πατάτα ο ένας στον άλλο και κάνεις δεν δείχνει πρόθυμος αλλά ούτε και συζητά την επανακεφαλαίωση των τραπεζών που θα διασφάλιζε τις καταθέσεις των "μικροελλήνων"...

Κάποιοες αποφάσεις θέλουν να πάρουν, αλλά κανείς πολιτικός δεν θέλει να συνδεθεί με αυτές. Ο ΓΑΠ θα προχωρούσε στην επανακεφαλαίωση των τραπεζών αλλά ανατράπηκε η επιλογή και η ρότα του.

Τι είναι αυτό που θα προχωρήσουν άλλοι πολιτικοί μας αλλά δεν θέλουν όπως φαίνεται κανείς τους να χρεωθεί τις επιλογές αυτές;;;

Είναι ξεκάθαρο πως όπως κάποτε υπήρχε το κώνειο, τα άρματα κτλ εμείς ζήσαμε μία ανατροπή προιόν των ΜΜΕ (και τα οποία μάλιστα κατάφεραν ότι κατάφεραν στην δύση τους μιας και πλέον αποτελούν παρελθόν καθώς η μία εφημερίδα κλείνει μετά την άλλη και οι τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν χάσει τα πρωτεία της ενημέρωσης από τα νέα ηλεκτρονικά μέσα!!!).

Υ.Γ. Από την αλήθεια της ρητορείας προτιμώ τη ρητορεία της αλήθειας