Στις 28 Αυγούστου 2008 στην παραλία της Παρίσαινας του Χορευτού Πηλίου ομάδα αστυνομικών απ’το Α.Τ. Ζαγοράς πλαισιωμένη από συναδέλφους τους από Βόλο, αποτελούμενη από 12 (!!) άτομα, πραγματοποίησαν έφοδο προκειμένου να ελέγξουν και να επιδώσουν κλήσεις για δίκη με την κατηγορία της διανυκτέρευσης στον αιγιαλό.Όπως συνήθως κάνουν σε αυτές τις περιπτώσεις σε όλη την Ελλάδα, κατέφτασαν πρωί- πρωί λίγο μετά την ανατολή του ήλιου και κατάφεραν να πάρουν τα στοιχεία ταυτότητας από 5 άτομα, μεταξύ των οποίων ένα ζευγάρι με το πρόσχημα της «εξακρίβωσης» αφού δεν είχε σκηνή. Σχεδόν ένα μήνα μετά, το ίδιο ζευγάρι καθώς φωτογράφιζε το πλημμυρισμένο ρέμα (που ο τέως δήμαρχος Ζαγοράς Κ. Λάσκος προσπάθησε να μετατρέψει σε τσιμεντόδρομο για ΙΧ) απ’τις αλλεπάλληλες έντονες βροχές που είχαν προηγηθεί, δέχτηκαν επίθεση απ΄τον τέως δήμαρχο, ο οποίος τους προπηλάκισε με μια μπετόβεργα-σούβλα, φωνάζοντας «φύγετε απ΄την παραλία μου», «τον τόπο μου», κλπ.
Παρά τις προτροπές και υποδείξεις των ανθρώπων αυτών προς τους αστυνομικούς να ανέβουν στο κτήμα του υιού του τέως δημάρχου Ζαγοράς, όπου υπήρχαν 7 σκηνές, οι αστυνομικοί τις αγνόησαν και εφάρμοσαν επιλεκτικά τον νόμο που οφείλουν να υπηρετούν χωρίς διακρίσεις. Προφανώς, η έφοδος έγινε έπειτα από καταγγελίες του τέως δημάρχου και κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι θεωρούν την παραλία «δική τους» με συνεπαγόμενο δικαίωμά τους να την καταστρέφουν και να την διαμορφώσουν προς ίδια εκμετάλλευση περιφρονώντας τους νόμους και προκαλώντας με την ατιμωρησία τους.
Το γεγονός αυτό συνέβη λίγες μέρες μετά την πραγματοποίηση ενός 2μερου φεστιβάλ για το δικαίωμα στην ελεύθερη κατασκήνωση με τη συμμετοχή 1500 κατασκηνωτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Τις 2 μέρες του φεστιβάλ οι επαγγελματίες του Χορευτού (αλλά και της ευρύτερης περιοχής) ξεπούλησαν ό,τι είχαν με αποκορύφωμα το μάρκετ του συνεταιρισμού Ζαγοράς να κλείσει αφού δεν είχε τι να πουλήσει. Είναι ευνόητο, ότι οι ενέργειες του τέως δημάρχου και των συν αυτώ έρχονται σε αντίθεση με το γενικότερο συμφέρον που είναι η διατήρηση του φυσικού κάλλους της περιοχής και η πολυμερής κατανομή εισοδήματος από τον τουρισμό.
Η δίωξη των ελεύθερων κατασκηνωτών έχει ως συνέπεια την οικονομική δυσπραγία των επαγγελματιών της ευρύτερης περιοχής και η κατάργηση του ελευθεριακού χαρακτήρα της παραλίας (που έχει καθιερωθεί αυθόρμητα εδώ και 40 και πλέον χρόνια) αγγίζει και τους ξενοδόχους-δωματιούχους αφού πολλοί απ’τους πελάτες τους έρχονται στην περιοχή γι’ αυτήν την παραλία. Πρωτίστως όμως είναι αντισυνταγματική (αρ.24) και επιπλέον συνιστά παραβίαση του δικαιωμάτων του πολίτη στην ελεύθερη επιλογή κατοικίας, στην εξασφάλιση σωματικής και ψυχικής ελευθερίας και στην απόλαυση των περιβαλλοντικών αγαθών και της διάσωσής τους.
