Μεγάλες επιθέσεις στο φυσικό και αστικό περιβάλλον από το ΥΠΕΧΩΔΕ και το Δήμο της Αθήνας, μεγαλοεργολάβους κ.λπ.Αυξάνονται οι αντιστάσεις των πολιτών, βελτιώνεται ο συντονισμός των κινημάτων με ποιοτικότερα και μονιμότερα χαρακτηριστικά
Την τελευταία περίοδο έχουν αυξηθεί οι επιθέσεις σε βάρος του φυσικού και του αστικού περιβάλλοντος, από τους μεγαλοεργολάβους και μεγαλοεπιχειρηματίες, οι οποίοι δεν διστάζουν να απειλήσουν ή να εκβιάσουν, ενώ ταυτόχρονα εκμεταλλεύονται την οικονομική κρίση και την ανεργία σαν μπαμπούλα για τους εργαζόμενους. Το ΥΠΕΧΩΔΕ, και ένα τμήμα της τοπικής και νομαρχιακής αυτοδιοίκησης με προεξάρχοντα τον Πρόεδρο της ΚΕΔΚΕ και δήμαρχο Αθηναίων κ.Νικήτα Κακλαμάνη, όχι μόνο ανέχεται αλλά και τις περισσότερες φορές διευκολύνει την τσιμεντοποίηση των πάντων, τη βεβήλωση του τοπίου (νέο χωροταξικό), την επέκταση βιομηχανικών εγκαταστάσεων (επέκταση των ΕΛΠΕ Ελευσίνας-πρώην Πετρόλα), τη δημιουργία νέων ενεργειακών μονάδων (Χαλυβουργική, Βουρκάρι), την κατασκευή μεγάλων εμπορικών κέντρων (Mall Βωβού στον Ελαιώνα, Μπόμπολα στην Κάτζα), τη δημιουργία λιμανιού στο Σκαραμαγκά, την επιβάρυνση του κόλπου της Ελευσίνας με 400 παροπλισμένα πλοία, κ.λπ.
Μεγάλες όμως επιθέσεις δέχονται και οι ορεινοί όγκοι της Αθήνας από τις διεκδικήσεις των Μονών και της εκκλησίας (Υμηττός, Πεντέλη, Ποικίλο Όρος, Πάρνηθα), από τις διανοίξεις νέων οδικών αρτηριών (Υμηττός, Ποικίλο), την εγκατάσταση των αυθαιρέτων και παράνομων Κέντρων Διανομής της ΔΕΗ στους πρόποδες του όρους Αιγάλεω στο Σχιστό Κορυδαλλου και στην ζώνη προστασίας Υμηττού (Ηλιούπολη-Αργυρούπολη),την τσιμεντοποίηση της Ανατολικής Πάρνηθας (Τεχνόπολις – Ακρόπολις), τη σκανδαλώδη επέκταση των εγκαταστάσεων του Καζίνο της Πάρνηθας και την εξαίρεση 62,5 στρεμμάτων από την αναδάσωση μετά την πυρκαγιά του 2007. Για την επέκταση του καζίνο και την εξαίρεση της αναδάσωσης έχουν προσφύγει στο ΣτΕ μέλη του ΠΔΚΠ. 
Οι μικροί, αλλά τόσοι σημαντικοί ελεύθεροι χώροι στην καρδιά της Αθήνας απειλούνται (Πάρκο Κύπρου, Άλσος Παγκρατίου, Φιλοπάππου κ.λπ.), η κυκλοφορία των πεζών και των ποδηλατών δυσχεραίνεται (το Μετρό δεν δέχεται τη μεταφορά ποδηλάτων), οι πλατείες και πρασιές έχουν καταληφθεί από τα τραπεζοκαθίσματα, η υπαίθρια διαφήμιση επεκτείνεται παρανόμως, τα καταστήματα της νύχτας επιβάλλουν τους «δικούς τους» κανόνες, κ.λπ. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την ηχορύπανση, την αισθητική ρύπανση και την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία (κεραίες κινητής τηλεφωνίας, Κέντρα Υψηλής Τάσης της ΔΕΗ* κλ.π), δημιουργούν σοβαρά προβλήματα και υπονομεύουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της Αθήνας αλλά και των άλλων δήμων στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας.(*Οι πολίτες του Κορυδαλλού δικαιώθηκαν πανηγυρικά από το Συμβούλιο Επικρατείας που έκρινε ότι το Κέντρο Διανομής της ΔΕΗ στο Σχιστό Κορυδαλλού πρέπει να κατεδαφιστεί ως αυθαίρετο και παράνομο).
Από την άλλη πλευρά μεγάλοι χώροι όπως το Ελληνικό, το Γουδή, ο Ελαιώνας, τα Στρατόπεδα, κ.λπ. μένουν αναξιοποίητα, ενώ το αίτημα των πολιτών είναι να γίνουν Μητροπολιτικά πάρκα με κύριο χαρακτηριστικό το υψηλό πράσινο, την ήπια ψυχαγωγία και την ερασιτεχνική άθληση. Οι πολίτες του Πειραιά με τις συλλογικότητες τους αγωνίζονται για την ολοκλήρωση της απαλλοτρίωσης των οικοπέδων ΧΡΩΠΕΙ στο Νέο Φάληρο και την αποτροπή κάθε οικοδόμησης σε αυτόν τον χαρακτηρισμένο χώρο πρασίνου για τη δημιουργία ενιαίου άλσους στα Λιπάσματα της Δραπετσώνας.
Το θαλάσσιο μέτωπο κατά μήκος της Λ. Ποσειδώνος δεν αναδεικνύεται, ενώ πολλές παραλίες παραμένουν «ιδιωτικές» και μη προσβάσιμες στους πολίτες.
Οι επιθεωρητές περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ παρά το γεγονός ότι δέχονται δεκάδες καταγγελίες για ρύπανση από πολίτες κ.λπ. φαίνεται ότι αρκούνται να κοινοποιούν τις απαντήσεις που δίνουν οι ίδιες οι βιομηχανίες προς τους καταγγέλλοντες (π.χ. ΕΛΠΕ Ασπροπύργου για δυσοσμία).
Παράλληλα όμως με τις επιθέσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ, μεγαλοεργολάβων, μεγαλοεπιχειρηματιών στο αστικό και φυσικό περιβάλλον αυξάνονται, ως αντίδοτο, και οι αντιστάσεις των πολιτών. Νέα κινήματα εμφανίζονται σε όλη την Αθήνα, τα οποία συντονίζουν τους αγώνες τους, γιατί έχουν ως αρχή την αλληλεγγύη και γιατί γνωρίζουν ότι η υπεράσπιση της ποιότητας ζωής στο λεκανοπέδιο είναι υπόθεση όλων μας. Ο αγώνας των πολιτών και των κινημάτων πόλης είναι πολύμορφος και συνδυάζει τις κινητοποιήσεις, τις διαδηλώσεις, τη νομική και τεχνική στήριξη (Ελαιώνας, Ελληνικό, Πάρκο Κύπρου, Φιλοπάππου), προσφυγές στη δικαιοσύνη και στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ομάδες πολιτών με ειδικό ενδιαφέρον για το φυσικό και το δομημένο περιβάλλον, όπως π.χ. η μη κερδοσκοπική εταιρεία MOnuMENTA, υπερασπίζουν με επιτυχία την αρχιτεκτονική μας κληρονομιά από την κατεδάφιση, όπως τα δύο νεοκλασικά κτήρια στις οδούς Χατζηχρήστου και Μακρυγιάννη, Χατζηχρήστου και Μητσαίων πίσω από το νέο Μουσείο Ακρόπολης, το αξιόλογο κτήριο στην οδό Ραβινέ 15 στο Κολωνάκι, τις προσφυγικές πολυκατοικίες στη Λ. Αλεξάνδρας κ.α.
Σε πολλές περιπτώσεις ο αγώνας των πολιτών για την υπεράσπιση του αστικού και του φυσικού περιβάλλοντος συνδυάζεται με την υπεράσπιση του δικαιώματος να ασκήσουν τα Συνταγματικά τους δικαιώματα (π.χ. Ελαιώνας) και πολλές φορές τυγχάνουν ευρύτερης στήριξης από επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς (ΤΕΕ, ΔΣΑ κ.λπ).
Το ΠΔΚΠ καλεί τους πολίτες και τα κινήματα να συντονίσουν τις δράσεις τους και να ενισχύσουν με όλα τα μέσα τους μικρούς και μεγάλους αγώνες που αναπτύσσονται για την υπεράσπιση του αστικού και του φυσικού περιβάλλοντος, για την υπεράσπιση της ποιότητας ζωής και των Συνταγματικών μας δικαιωμάτων.
Αθήνα 4/2/09, ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
