από το Πάμε Αλλιώς, χρόνια πριν, την τελευαία νυχτιά με το αμφιθέτρο χωρίς όνομα...
......Δευτέρα βράδυ, όταν ο καιρός αίφνης «άνοιξε» για να τιμηθεί ένας ηθοποιός, που αν «έγραψε» στα -50 και- χρόνια πλούσιας πορείας του, «έγραψε» για το ήθος του και την ανεξάντλητη, χρόνια τώρα, σεμνότητά του...
«Την τρίτη γαστρορραγία θα την πάθω», έλεγε στη σύζυγό του κατευθυνόμενος, μέσα στο άγχος, στον Κορυδαλλό. «Γολγοθά» χαρακτήριζε, λίγο αργότερα, τρέμοντας στα παρασκήνια του θεάτρου, όπου έσπευσε -αμέσως μετά την άφιξή του προς αποφυγή των τηλεοπτικών συνεργείων- την τιμή που επρόκειτο να του γίνει απ' τη δημοτική αρχή Κορυδαλλού.
«Αυτή η γιορτή είναι για σας, όχι για μένα», συμπλήρωνε, αναψοκοκκινισμένος, ο σεμνός ΘουΒου. Ο οποίος, κατευθυνόμενος προς την πρώτη σειρά των κερκίδων, εισέπραττε τα αλλεπάλληλα «άξιος» του κοινού, που τον επευφημούσε.
Κι όταν πολύ πολύ αργότερα, έπειτα από σειρά θεατρικών σκετς, χορευτικών κ.ά. (σε σκηνοθετική επιμέλεια Κλεάνθη Δανόπουλου), που τρενάριζαν την ομαλή ροή της τιμητικής εκδήλωσης, αγχώνοντας περισσότερο τον «καλό μας άνθρωπο» και κουράζοντας μερίδα του κοινού που σιγά σιγά αποχωρούσε, πήρε επιτέλους το λόγο, ο Θανάσης Βέγγος «έσπασε» από τη συγκίνηση.
Με κλάματα
Η φωνή του κλονίστηκε και ο ίδιος ξέσπασε σε κλάματα στη σκέψη, όπως είπε, πως έπειτα από χρόνια ο εγγονός του Θανασάκης θα περνά από το θεατράκι και θα βλέπει το όνομά του.
«Εχω τραβήξει πολύ κουπί στη ζωή μου», αποκάλυπτε, κάποια στιγμή, με τη γνωστή λακωνικότητά του, υπό τα χειροκροτήματα του όρθιου κοινού.
