Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα

Χωρίς κόμματα χωρίς αρχηγούς.... Σήμερα, αν με ρωτούσε, θα έλεγα στο γιό μου: Μη ρωτήσεις τον διπλανό σου. Ρώτα τον εαυτό σου. Μην επιτρέψεις σε κανέναν να οικειοποιηθεί την αγανάκτησή σου. Η πλατεία είναι και ο τόπος συνάντησης και το σύνθημα. Ο καθένας κατεβαίνει "στην πλατεία" για διαφορετικό λόγο και δεν υπάρχει καν λόγος για ενότητα. Η πλατεία είναι ο λόγος. Δεν θέλεις να κάνεις πολιτική ανάλυση ούτε να υποδείξεις λύση. Θέλεις απλά να πεις "Κοιτάξτε με! είμαι κι εγώ εδώ! Μην αποφασίζετε για μένα χωρίς εμένα. Δεν είμαι αριθμός, ποσοστό, δείκτης, δείγμα. Είμαι άνθρωπος, πατέρας, μάνα, γιός ή κόρη, αδερφός ή αδερφή. Είμαι Πολίτης κι εισαι εκεί εξ αιτίας μου και για εμένα. Μη με ξεχνάς μη με προσπερνάς, μη με πατάς. Να με ακούς, να με προσέχεις. Να κάνεις πράγματα για μένα κι όχι στο όνομά μου. Να αποφασίζεις με εμένα" Δεν κάνεις απλά μια διαδήλωση, κάνεις μια δήλωση ν' ακουστεί. Δεν υποδεικνύεις τρόπους, δεν χειροκροτείς λύσεις, δεν δικάζεις, δεν καταδικάζεις. Δηλώνεις! Μην αφήνεις ΚΑΝΕΝΑΝ σήμερα να μιλά εξ ονόματός σου και για σένα. Σήμερα εισαι εσύ, εισαι ο Πολίτης κι εισαι κυρίαρχος. Αυτό μην το χαρίσεις σε κανέναν φορέα σημαίας η πανό ή συνθήματος.