Το ίδιο έργο το έχουμε δει ξανά και ξανά να παίζεται ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν μπροστά στα μάτια μας. Δυστυχώς ο τρόπος με τον οποίον προσπάθησε χθες να διαφοροποιηθεί ο κ. Λοβέρδος από τα τεκταινόμενα στο κυβερνητικό στρατόπεδο ούτε εντύπωση ούτε έκπληξη προκαλεί σε κανέναν. Η πολιτική του συμπεριφορά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το λιγότερο κοινότυπη και ίσως θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος ότι διαπνέεται και από ένα σχετικό έλλειμμα φαντασίας, αν θεωρήσουμε ότι αυτό είναι απαραίτητο για έναν πολιτικό που σε τέτοιες στιγμές κρίσης θέλει να κάνει τη διαφορά ή έστω να διασωθεί πολιτικά από το διαφαινόμενο κυβερνητικό ναυάγιο. Ο κ. Λοβέρδος έκανε αυτό που συνηθίζει να κάνει διαχρονικά κάθε δελφίνος, ο οποίος θέλει να καταγράψει για τον εαυτό του μία πολιτική παρακαταθήκη για το άμεσο ή απώτερο μέλλον του. Να πάρει δηλαδή αποστάσεις ασφαλείας από μία κυβέρνηση στην οποία, όμως, μετέχει και από μία οικονομική πολιτική την οποία τόσο αυτός όσο και οι υπόλοιποι Υπουργοί και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν συνυπογράψει.
Αυτά που αποφάσισε χθες να πει ο κ. Λοβέρδος θα είχαν νόημα αλλά και πολιτική βαρύτητα, αν συνοδεύονταν και από μία προσωπική επιστολή παραίτησής του προς τον Πρωθυπουργό. Μόνο τότε οι ενστάσεις του θα καταγράφονταν στην ιστορία όχι ως ακόμα ένα επικοινωνιακό τέχνασμα- από τα πολλά στα οποία μας έχει συνηθίσει όλο αυτό το διάστημα ο κ. Λοβέρδος- αλλά ως μία ουσιαστική πολιτική διαφωνία στρατηγικής φύσεως, που θα έκανε και τους πολίτες να πιστέψουν στην ειλικρίνειά του. Στην πολιτική είναι εύκολο πράγμα για έναν πολιτικό να καταγγέλλει ή να επιλέγει να διαφοροποιηθεί την στιγμή και για τον λόγο που κρίνει σκόπιμο ότι θα του προσδώσουν μερικές μονάδες παραπάνω στη δημοτικότητά του. Είναι, όμως, εξαιρετικά δύσκολο και επίπονο για αυτόν τον πολιτικό να πείσει ότι αυτά που λέει τα εννοεί. Ο κ. Λοβέρδος δεν άνοιξε μόνο την πόρτα της επόμενης μέρας για το κόμμα του. Το χειρότερο είναι ότι άνοιξε μαζί με αυτήν και τους ασκούς του Αιόλου για την ίδια την κυβέρνηση σε μία στιγμή που οι εσωτερικές και διεθνείς εξελίξεις δείχνουν να την έχουν προσπεράσει. Τους πολίτες, όμως, λίγο τους αφορούν οι ηγετικές φιλοδοξίες του κ. Λοβέρδου ή οποιουδήποτε άλλου. Η πολιτική δεν είναι ζήτημα προσώπων αλλά πολιτικών. Και το κακό με τον κ. Λοβέρδο είναι ότι λέει πάρα πολλά για το πρόσωπό του και πολύ λιγότερα για την πολιτική και το έργο που του έχει ανατεθεί να φέρει εις πέρας από τον Πρωθυπουργό.
του Θάνου Δημάδη από το protagon.gr
