Προσωπικά δεν μπορώ να γνωρίζω εάν είναι αλήθεια, όσα έγραψαν τα διαδικτυακά blogs, ότι ο φερόμενος ως εγκέφαλος της εγκληματικής οργάνωσης της Θεσσαλονίκης και στέλεχος του ΣΔΟΕ ήταν επιστήθιος φίλος και κομματάρχης του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου. Αλλά, δυστυχώς, δεν πήραμε απάντηση, ούτε από τον κ. Βενιζέλο, που, είναι, ούτως ή άλλως, φυσικός του προϊστάμενος, ως Υπουργός Οικονομικών. «Μπορεί να είναι και ψηφοφόρος του Υπουργού Οικονομικών, μεταξύ των πολλών χιλιάδων πρέπει να πω, ψηφοφόρων μου,» είπε ο κ. Βενιζέλος, για τον άνθρωπο που φέρεται να ηγείται μίας από τις πιο σκληρές οργανώσεις με τεράστια κυκλώματα εκβιασμού και τοκογλυφίας και συνδέεται με την αυτοκτονία τουλάχιστον ενός 45χρονου επιχειρηματία. «Στο παρελθόν. Θα δούμε τώρα» πρόσθεσε, μάλιστα, σε μία προσπάθεια να αυτοσαρκαστεί (για τους χιλιάδες ψηφοφόρους).
Αλλά, φυσικά, άλλο ψηφοφόρος και άλλο κομματάρχης. Η ψήφος του ψηφοφόρου είναι μυστική. Ήταν μαζί του ο κ. Βενιζέλος πίσω από το παραβάν στην κάλπη; Ο φερόμενος ως εγκέφαλος της σπείρας μπορεί να ψήφιζε τον κ. Βενιζέλο. Μπορεί όμως να ψήφιζε και τον κ. Βούγια που επίσης εκλέγεται στην Α’ Θεσσαλονίκης. Ή την κ. Χρύσα Αράπογλου. Ή την κ. Εύα Καϊλή. Ή τον κ. Χάρη Καστανίδη. Ή τον κ. Γιάννη Μαγκριώτη. Ή τον κ. Θωμά Ρομπόπουλο. Όμως, η επίκληση της μυστικότητας της ψήφου του κομματάρχη, μυστική επίσης, δεν έχει τόση αξία: Αξία έχει η δημόσια δήλωση του κομματάρχη προεκλογικά περί υποστήριξης του συγκεκριμένου βουλευτή. Και, επίσης, αξία έχει η μη αποκήρυξη, σε ανύποπτο χρόνο, του αυτοχαρακτηριζόμενου ως κομματάρχη, από τον υποστηριζόμενο βουλευτή. Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου ποιοι ψηφίζουν τον κ. Βενιζέλο. Μας ενδιαφέρουν όμως πολύ οι παρέες του κ. Βενιζέλου διότι αυτές οι παρέες είναι που υποστηρίζουν και διαμορφώνουν το πολιτικό σύστημα που κυβερνά την Ελλάδα. Ειδικά όταν οι παρέες αυτές είναι ταυτόχρονα και υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΔΟΕ σε μία χώρα που πλήττεται από εκτεταμένη διαφθορά.
Περί αυτού όμως ο κ. Βενιζέλος δεν απάντησε. Αντ’ αυτού τι έκανε; Έκλεισε το μάτι στα διαδικτυακά blogs και μετά με υποκριτικό καθωσπρεπισμό γύρισε στους βουλευτές και στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες και προσποιήθηκε ότι απάντησε σε αυτά που τον κατηγορούν χωρίς να πει τίποτα επί της ουσίας. Επέλεξε δηλαδή να απαντήσει για να μην απαντήσει, ενώ νομιμοποίησε τη δημοσιογραφία αυτού του είδους του Διαδικτύου που πυροβολεί –συχνά με θύματα– χωρίς όμως να δίνει συνέχεια στο θέμα. Ισορρόπησε λοιπόν σε ένα τεντωμένο σχοινί, όπου αναγνώρισε τον αντίπαλο χωρίς όμως να του αναγνωρίσει και το δικαίωμα να θέτει την ατζέντα.
Το ερώτημα είναι εάν το θέμα θα παραμείνει στη σφαίρα του κουτσομπολίστικου Διαδικτύου και του παραπολιτικού ή εάν θα μπει στον κόσμο της mainstream δημοσιογραφίας. Εάν κάποιος δημοσιογράφος θα μπει στον κόπο να το διασταυρώσει. Και να το ξαναδιασταυρώσει. Και να το ξαναδιασταυρώσει. Ένας τοπικός συντάκτης από τη Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, που έχει κάποιες άκρες στο ρεπορτάζ του ΠΑΣΟΚ. Μέχρι τότε ο κ. Βενιζέλος θα μπορεί να μην απαντά … απαντώντας. Μέχρι το θέμα να ξεχαστεί. Όπως κάνουν όλοι οι πολιτικοί με πείρα. Εκτός εάν κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει σε αυτή την χώρα με πρώτο δείγμα την αυτοκάθαρση του ίδιου του ΣΔΟΕ στη Θεσσαλονίκη.
