Εκεί στην άκρη του δρόμου, ανάμεσα στην άσφαλτο και στο πεζοδρόμιο φυτρώνουν μερικά μανιτάρια... Έτσι για την αντίσταση στην μιζέρια, έτσι για την αντίδραση στις συμφορές...
Σε βάζουν σε σκέψεις - πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς- σε κάνουν να σκεφτείς ...
Αφού η φύση έχει ακόμη ελπίδα, μήπως να είχαμε κι εμείς;
Μήπως να δημιουργούσαμε από το τίποτα έναν καινούργιο κόσμο;
Με λίγο , έτσι μια σταλίτσα, χώμα και λίγη υγρασία -ακόμη κι ένα δάκρυ είναι αρκετό- μπορούμε να φτιάξουμε ένα δάσος!...
Όχι;
Κι όμως ....
ΝΑΙ!
Σκεφτείτε το ..
Η Αγάπη θα είναι το λίπασμα!
Καλό σας απόγευμα..
