To «Τεχνοδρομώ» , είναι ένας οργανισμός μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που δημιουργήθηκε με σκοπό την επαφή μας με αποκλεισμένες κοινωνικά ομάδες μέσω της τέχνης του θεάτρου και κατ’ επέκταση όλων των τεχνών που εμπλέκονται σ’ αυτό (χορός, μουσική, εικαστικά κλπ).
Στο πλαίσιο αυτό, τον Ιούνιο του 2012, στο Νοσοκομείο Άγιος Παύλος των φυλακών του Κορυδαλλού, στην πτέρυγα των οροθετικών, δημιουργείται μια θεατρική ομάδα, αρχικά από τον Γιάννη Νικολόπουλο που λίγο αργότερα με τη σύμπραξη της Άννας Χατζηχρήστου που αναλαμβάνει την διδασκαλία και εκπαίδευση των συμμετεχόντων, περνάει στο επόμενο στάδιο, αυτό μιας παράστασης από τους ίδιους τους φυλακισμένους, εντός φυλακής.
Η αρχική σκέψη μιας παράστασης που θα βασίζεται στους ιδιους τους κρατούμενους και τα βιώματά τους, φαίνεται εφικτή και τον Μάϊο του 2013, γίνεται πράξη με την συμμετοχή του Τσιμάρα Τζανάτου, που αναλαμβάνει τη συγγραφή ενός έργου που τον Αύγουστο του 2013, παίρνει την τελική του μορφή.
Το Κ ξεκίνησε σαν μια χειρονομία αποδαιμονοποίησης της οροθετικότητας.
Μέσα από την ομάδα των κρατουμένων του Κορυδαλλού, που η οροθετικότητά τους, τους απέκοπτε από το σύνολο των άλλων κρατουμένων της φυλακής. Με στόχο να αφαιρέσει αυτόν τον επί πλέον στιγματισμό τους, όντας βεβαρυμμένοι από τον στιγματισμό που φέρουν ως φυλακισμένοι. Το ζητούμενο ήταν να αποφορτιστεί η “πραγματικότητα”, από τις φοβίες που την επικαλύπτουν.
Μέσω ενός έργου-θεατρικού εγχειρήματος, που θα συμπύκνωνε προσωπικές ιστορίες, για να φανερώσει τα κοινά τους στοιχεία. Αλλά, η οροθετικότητα ήταν η επίφαση. Η επίφαση σε μια σειρά αυθαίρετων κατηγοριοποιήσεων των ανθρώπων αυτών, που τους κατέτασσε στο σκοτεινό κομμάτι της κοινωνίας.
Ποινικοί κρατούμενοι, χρήστες ουσιών στο μεγαλύτερο ποσοστό, επιβαρυμένοι πολλαπλά σωματικά και ψυχικά, με την οροθετικότητα να έρχεται να επισφραγίσει -ως αίολο επιχείρημα- την περιθωριοποίηση τους. Στην ουσία, ό,τι ακριβώς συμβαίνει εκτός Κ.ορυδαλλού. Στον Κ.όσμο. Αφού φυλακή, είναι μια κοινωνία εν πυκνώσει. Φυλακισμένος, ο άνθρωπος γυμνός από κοινωνικά ενδύματα.
Σκέτος ο πυρήνας του. Ό,τι διακοσμητικό φέρει η ζωή- έχει αφαιρεθεί. Αν θέλαμε να μιλήσουμε για τον Κ.ορυδαλλό λοιπόν, θα έπρεπε να μιλήσουμε για τον Κ.όσμο. Και τον άνθρωπο. Να γίνει κατανοητός ο άνθρωπος- από τον Κ.όσμο. Αν ο προορισμός της Επιστήμης λ.χ. είναι να κατανοήσει ο άνθρωπος τον Κόσμο, ο προορισμός της Τέχνης είναι να κατανοήσει ο Κόσμος τον άνθρωπο.
Το -Κ- προήλθε από το πρωτογενές κοινό συστατικό: το Κενό. Μέσα μας. Για να γίνει όλα τα Κ. Του Κόσμου.
Στοιχεία παράστασης:
Κείμενο: Τσιμάρας Τζανάτος
Διδασκαλία-Σκηνοθεσία: Άννας Χατζηχρήστου
Συντονισμός: Γιάννης Νικολόπουλος
Επιμέλεια κίνησης Γιάννη Μάντση,
Μουσική επιμέλεια Δημήτρη Ιατρόπουλου
Επιμέλεια φωτισμών Κώστα Παπαναστασάτου
Βοηθός σκηνοθέτη Ειρήνη Ιωάννου.
Υπεύθυνος επικοινωνίας, Για το Τεχνοδρομώ, Γιάννης Νικολόπουλος
